Obezite derecesinin insulin direncinin dolaylı ölçümlerine etkisi

Amaç: Diyabettik olmayan geniş bir popülasyonda, insülinin neden olduğu glukoz alımının (IMGU: insulin-mediated glucose uptake) özgün ve dolaylı ölçümleri arasındaki ilişkide adipozitenin rolünün değerlendirilmesi. Yöntem: Sağlıklı gönüllüler, BKİ ölçümüne göre normal ağırlıkta (<25.0 kg/m2, n = 208), aşırı kilolu (25.0-29.9 kg/m2, n = 168) ve obez (>30.0 kg/m2, n = 109) olarak grup-landırılmıştrr. Ardından BKİ farklılıklarının 180 dk. oktre-otid, glukoz ve insülin (özgün IMGU ölçümü) infüzyonu sonundaki kararlı plazma glukoz konsantrasyonu (SSPG: steady-state plasma glucose) ile beş dolaylı ölçüm arasındaki korelasyonu nasıl etkilediği değerlendirilmiştir. Bu beş dolaylı ölçüm; açlık plazma glukozu, açlık plazma insülini, insülin direnci değerlendirilmesinin homeostaz modeli (HO-MA-IR: homeostasis model assessment insulin resistance), nicel insülin duyarlılığı kontrol indeksi (QUICKI: quantitative insulin sensivity chek index) ve oral glukoza yanıtta insülinin eğri altında kalan alanını (I-AUC: area under the curve for insulin) içermiştir. Bulgular: SSPG konsantrasyonu ve IMGU dolaylı ölçüm¬leri arasındaki korelasyon katsayılarının (r değerleri) tümü anlamlı bulunmuştur (p< 0.05), fakat miktarlar BKİ grupları arasında değişiklik göstermiştir: normal ağırlık grubunda açlık plazma glukozu 0.20, açlık plazma insülini 0.33, HO-MA-IR 0.36, QUCKI -0.33 ve I-AUC 0.69; aşırı kilolu grupta açlık plazma glukozu 0.19, açlık plazma insülini 0.55, HOMA-IR 0.55, QUCKI -0.54 ve I-AUC 0.72; obez grupta açlık plazma glukozu 0.40, açlık plazma insülini 0.56, HOMA-IR 0.60, QUCKI -0.60 ve I-AUC 0.69. Sonuç: Doğrudan ve dolaylı IMGU ölçümleri arasındaki ilişki BKİ değerine göre değişmektedir. En zayıf korelasyon normal ağırlıklı grupta, en güçlü korelasyon obez grupta gö-rülmüştür.Genel olarak, I-AUC, tüm ağırlık gruplarında en yararlı olan ölçümdür. Açlık plazma insülini, HOMA-IR ve QUCLI IMGU için karşılaştırılabilir bilgi sağlamaktadır. Açlık insülin ve glukozuna dayalı dolaylı IMGU ölçümleri, insülin etkinliği üzerinde normal ağırlık grubunda en fazla %13, aşırı kilolu grupta %30 ve obez grupta %37 oranında değişkenlik göstermektedir.