Buradasınız

Anasayfa » Content

The Level of Directness in Turkish Apology Forms in Relation to the Level of Education

The Level of Directness in Turkish Apology Forms in Relation to the Level of Education

Journal Name:

  • Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2010

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This study aims at investigating the directness level of the apology strategies used by adult Turkish native speakers having different educational backgrounds in different apology situations. Thus, the educational level of the speakers is taken as the variable in this study. It is hypothesized that subjects having high and low educational backgrounds behave differently in different apology situations. It is also hypothesized in this study that high education group subjects use more direct apology strategies whereas low education group subjects prefer to use the more indirect formulas. In order to uncover the norms of apologizing in both low education and high education groups, 80 native speakers of Turkish, who were delivered a discourse completion test with different apology situations, were used. 40 of this population constituted the low education group whose education level varied between primary and junior high school whereas the other 40 constituted the high education group with the education level that varied between university graduation and PhD. The discourse completion test, which was a written role-play questionnaire consisted of eight apology situations, which were designed to elicit appropriate strategies to apologize. Relative status, familiarity and severity of offence were considered to be the factors affecting the choice of apology strategies. The data obtained from the discourse completion tests of both groups are compared and contrasted in terms of a directness scale developed for this purpose. Data analysis is carried out in terms of Pearson Chi-Square and Mann Whitney U tests. All the formulas in the scale emerged from the data and are represented hierarchically from the most direct to the indirect. The scale is also tested by 40 Turkish native speakers who were interviewed about the hierarchy of the apology strategies. The results of this study indicate that the responses of the low education and high education groups differ in terms of the directness level in different apology situations. It is found out in this study that direct apology strategies are preferred by the high education group subjects. Conversely, the indirect apology strategies are used more by the low education group subjects.Thus, the analysis of the data clearly show us that the level of education is an important factor that influence the level of directness in apologies in Turkish.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışma farklı eğitim seviyelerine sahip ve Türkçeyi anadili olarak konuşan yetişkin deneklerin farklı özür durumlarında kullandıkları özür stratejilerinin dolaylılık derecesini ortaya çıkartmayı amaçlamaktadır. Bu nedenle, bu çalışmada katılımcıların eğitim seviyesi değişken olarak alınmıştır. Bu çalışmada ayrıca, düşük eğitim ve yüksek eğitim seviyesi gruplarındaki deneklerin farklı durumlarda farklı özür davranışları sergileyecekleri varsayılmıştır. Bunun da ötesinde, yüksek eğitim seviyesine sahip deneklerin dolaysız özür stratejilerini, düşük eğitim seviyesine sahip deneklerin ise dolaylı özür stratejilerini daha fazla tercih edecekleri ileri sürülmüştür. Hem düşük ve hem de yüksek eğitim seviyesine sahip deneklerin özür davranışlarını ortaya çıkarabilmek amacıyla, Türkçeyi ana dili olarak konuşan 80 deneğe farklı özür durumları içeren söylem tamamlama testi dağıtılmıştır. Bu deneklerden 40 tanesi düşük eğitim grubunu oluşturmakta ve eğitimleri ilkokul ile ortaokul seviyesi arasında değişmektedir. Diğer 40 denek ise yüksek eğitim grubunu oluşturmakta ve eğitimleri üniversite ile doktora seviyesi arasında değişmektedir. Bir olayı yazılı olarak tekrar canlandırma anketi olan söylem tamamlama testi, farklı özür durumlarında uygun şekilde özür dileme eylemini ortaya çıkartmak üzere tasarlanmış sekiz farklı durumdan oluşmaktadır. Göreceli statü, yakınlık ve kabahatin şiddeti, özür seçimi stratejilerini etkileyen faktörler olarak düşünülmüştür. Her iki grubun söylem tamamlama testlerinden elde edilen veriler bu çalışma kapsamında geliştirilen bir dolaylılık ölçeği çerçevesinde karşılaştırılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde Pearson ki-kare ve Mann Whitney U testleri kullanılmıştır. Ölçekte yer alan bütün özür formülleri veriler içerisinden alınmış ve en dolaysız formülden en dolaylı olanına doğru aşamalı bir biçimde sunulmuştur. Bu ölçek içerisinde yer alan aşamalı dolaylılık sıralaması, Türkçeyi ana dili olarak konuşan 40 denek ile yapılan görüşmeler ile de test edilmiştir. Bu çalışmanın bulguları yüksek ve düşük eğitim seviyesi gruplarının farklı durumlardaki özür davranışlarının dolaylılık derecesi açısından farklılık gösterdiğini ortaya koymaktadır. Ayrıca, bu çalışmada dolaysız özürlerin yüksek eğitim seviyesine sahip denekler tarafından daha fazla tercih edildiği, dolaylı özürlerin ise düşük eğitim seviyesine sahip denekler tarafından daha fazla kullanıldığı da bulunmuştur. Verilerin çözümlenmesi bize, eğitim seviyesinin Türkçe özürlerde dolaylılık derecesini etkileyen önemli bir faktör olduğunu göstermektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-level-directness-turkish-apology-forms-relation-level-education.pdf
  • 1
179-201
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Bharuthram, S. (2003). Politeness phenomena in the Hindu sector of the South African Indian English speaking community. Journal of Pragmatics, 35, 1523-1544.
Brinton, J. L. (2001). Historical discourse analysis. In Schiffrin, D., Tannen, D. and Hamilton, H. (Eds.), The handbook of discourse analysis (pp.138-160). Oxford : Blackwell Publishers.
Brown, P., Levinson, S. R. (1987). Politeness . Cambridge : C.U.P
Deutschmann, M. (2003). Apologizing in British English. PhD Thesis. Skrifter frân Moderna sprâk 10, Institutionen för moderna sprâk, Umeâ Universitet.
Edmondson, W.J. (1981). On saying you are sorry. In F. Coulmas (Ed.), Conversational Routine (pp. 273-288). The Hague : Mouton.
Eisentein, M., Bodman, J. (1993). Expressing gratitude in American English. In G. Kasper, S. Blum-Kulka (Eds.), Interlanguage Pragmatics (pp. 64-81). Oxford: O.U.P..
Erçetin,
G
. (1997). Linguistic norms of apologizing in Turkish. Proceedings of the VIHth. international conference on Turkish linguistics. 7-9 Ağustos 1996. Ankara, 313-322.
Erden,
A
. and Özyıldırım, I.(2000). Apology in Turkish : a functional approach. Turkic Languages, 4, 1, 31-45.
Fillmore, C. J. (1971). Verbs of judging. In Fillmore, C. and D.T. Langendoen (Eds.), Studies in linguistic semantics (pp. 273- 90). New York : Holt, Rinehart and Winston.
Fraser, B. (1981). On apologizing. In F. Coulmas (Ed.), Conversational Routine (pp. 259-272). The Hague : Mouton.
Goffman, E. (1971). Relations in public. Harmondsworth : Penguin.
Gökçora, D. (1998). Türkçe, Özbekçe ve İngilizce dillerinde özür dileme ve teşekkürlerin karşılaştırmalı incelemesi. XII. Dilbilim kurultayı bildirileri. 14-16 Mayıs 1998 Mersin Üniversitesi, 27-38.
Grice, H.P
(1975)
. Logic and conversation. In P. Cole and J.L. Morgan (Eds.), Syntax and semantics, vol. 3 : Speech acts. (pp. 41-58). New York: Academic Press.
Hatipoğlu, Ç.
(2003)
. Culture, gender and politeness: apologies in Turkish and British English.
Ph.D. Dissertation. UWE, Bristol, UK.
Holmes, J. (1989). Sex differences and apologies: One aspect of communicative competence. Applied Linguistics, 10,2 , 194-213.
Holmes, J. (1993). New Zealand women are good to talk to: an analysis of politeness strategies in interaction. Journal of pragmatics, 20, 91-116.
Hudson, R.A. (1980). Sociolinguistics . Cambridge : C.U.P.
Lakoff, R. T. (2001). Nine ways of looking at apologies: The necessity for interdisciplinary theory and method in discourse analysis. In Schiffrin, D., Tannen, D. and Hamilton, H. (Eds.), The handbook of discourse analysis (pp. 199-215). Oxford : Blackwell Publishers.
Manes, J., Wolfson, N. (1981). The compliment formula. In F. Coulmas (Ed.), Conversational routine (pp. 115-132). The Hague: Mouton.
198
Işıl ÖZYILDIRIM
Marquez, R. R. (2000). Linguistic Politeness in Britain and Uruguay: A contrastive study of requests and apologies. Amsterdam : John Benjamins.
Olshtain, E., Cohen, A.D. (1983). Apology : A speech act set. In Wolfson, N. and E. Judd. Rowley (Eds.), Sociolinguistics and language acquisition (pp. 18-35). Mass : Newbury House.
Olshtain, E. (1989). Apologies across languages. In Blum-Kulka, S., House, J. and Kasper, G. (Eds.), Cross cultural pragmatics: request and apologies (pp. 155-173). New Jersey : Ablex,.
Pilkington, A. (1996). Introduction to relevance theory and literary style. Language and Literature, 5,3, 157- 162.
Searle, J.R. (1975). Indirect speech acts. In Cole, P. and J.L.Morgan (Eds.), Syntax and semantics vol 3 : Speech acts. (pp. 59-77). New York: Academic Press.
Searle, J.R., Kiefer, F., Bierwich, M. (1980). Speech act theory and pragmatics. Dordrecht : D. Reidel Publishing Company.
Tannen, D. (1994). Talking from 9 to 5. New York : William Morrow.
The Concise Oxford Dictionary of current English. (1980). London: Book Club Associates.
Wardhaugh, R. (1990). An introduction to sociolinguistics. Cambridge : Basic Blackwell.
Wolfson, N., D'Amico-Reisner, L. and Huber, L. (1983). How to arrange for social commitments in American English. In Wolfson, N. and E. Judd Rowley (Eds.), Sociolinguistics and language acquisition (pp. 116-128). MA : Newbury House.
Wolfson, N., Marmor, T. and Jones, S.(1986). Problems with the comparison of speech acts across cultures. In S. Blum-Kulka, J. House and G. Kasper (Eds.), Cross-cultural pragmatics: Requests and Apologies (pp. 174-197). Norwood NJ : Ablex.
Wolfson, N. (1989). Perspectives. Sociolinguistics and TESOL. Cambridge: Newbury House Publishers.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com