Buradasınız

Anasayfa » Content

İLKÖĞRETİM ÖĞRENCİLERİNE YÖNELİK ÖĞRENME STİLLERİ ÖLÇEĞİ GELİŞTİRİLMESİ (AÖS-İ)

DEVELOPING A LEARNING STYLES SCALE FOR PRIMARY SCHOOL STUDENTS (AOS-I)

Journal Name:

  • Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this work is to develop a valid and reliable means of test for primary school students’ receptive learning styles including visual, audial, tactual and kinesthetic ones. 446 primary school students, who are in the fourth and fifth grades in the city of Istanbul, in the 2011-2012 academic year, constitute the sample of the research. Expert opinion has been appealed for face validity and content validity during the validity process of the scale. The facts that the scale has 36 items and consists of 4 factors such as visual, audial, tactual and kinesthetic; the total variance revealed is % 69,37; the loading values of those factors range from % 36,092 to % 11,564 have been determined. According to the result of validity analysis, Cronbach’s Alpha coefficient of the scale has been calculated as 0,95. Alpha coefficient among the factors ranges from 0,92 to 0,97. It has been observed that, in the process of item analysis, item-total and item-difference correlations are meaningful and that, in the analysis for distinctiveness, all item factor points are distinctive. At the end of the research, suggestions have been given regarding to the developed AOS-I scale for determining primary school students’ learning styles
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı ilköğretim öğrencilerinin görsel, işitsel, dokunsal ve kinestetik olmak üzere algısal öğrenme stillerine yönelik geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı geliştirmektir. Araştırmanın örneklemini 2011-2012 öğretim yılında İstanbul ilinde yer alan ilköğretim okullarının dört ve beşinci sınıflarında okuyan 446 öğrenci oluşturmaktadır. Ölçeğin geçerlik çalışmalarında görünüş geçerliği ve kapsam geçerliği için uzman görüşüne başvurulmuş ve sonuçlar Lawshe analizi ile değerlendirilmiştir. Yapı geçerliliği için açımlayıcı faktör analizi yapılmıştır. Faktör sonucunda ölçeğin 36 madde ve görsel, işitsel, dokunsal ve kinestetik olmak üzere dört faktörden oluştuğu, açıklanan toplam varyansın %69,37 olduğu bu faktörlerin yük değerlerinin %36,092 ile %11,564 arasında değiştiği saptanmıştır. Yapılan güvenirlik analizi sonucunda ölçeğin Cronbach’s Alfa katsayısı ise 0,95 olarak hesaplanmıştır. Faktörler arasında alfa katsayısı 0.92-0.97 arasında değişmektedir. Madde analizlerinde ise madde-toplam ve madde-kalan korelasyonlarının anlamlı (p<0.001), ayırdedicilik için yapılan analizlerde de tüm madde, faktör puanlarının ayırdedici olduğu gözlenmiştir. Araştırmada sonunda geliştirilen AÖS-İ ölçeğinin ilköğretim öğrencilerinin öğrenme stillerinin belirlenmesi ile ilgili önerilerde bulunulmuştur.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_116393_1_pp_305-318.pdf
  • 2
305-318
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Bacanlı, H.(2000). Gelişim ve Öğrenme. Ankara: Nobel
Boydak, A. (2001). Öğrenme Stilleri. İstanbul: Beyaz
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Mayıs, Haziran, Temmuz 2012 Cilt 1 Sayı 2 ISNN: 2146-9199
317
Büyüköztürk. Ş. (2002). Faktör analizi: Temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Eğitim Yönetimi Dergisi,
32, 470-483.
Cengizhan, (2007), “Proje Temelli ve Bilgisayar Destekli Öğretim Tasarımlarının; Bağımlı, Bağımsız ve İşbirlikli
Öğrenme Stiline Sahip Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Öğrenme Kalıcılığına Etkisi”, Türk Eğitim Bilimleri
Dergisi, Yaz, 5(3), 377-401.
Cesur, M.O. (2008). Üniversite Hazırlık Sınıfı Öğrencilerinin Yabancı Dil Öğrenme Stratejileri, Öğrenme Stil
Tercihi ve Yabancı Dil Akademik Başarısı Arasındaki Açıklayıcı ve Yordayıcı İlişkiler Örüntüsü. Yayınlanmamış
Doktora Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü , İstanbul.
Dağhan, G. Ve Akkoyunlu, B. (2011). Maggie Mcvay Lynch Öğrenme Stilleri Envanterinin Türkçe’ye Uyarlanma
çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education) 40: 117-126.
Demir, R. (2010). Dokuzuncu Sınıf Öğrencilerinin Öğrenme Stilleri ve Çoklu Zekâ Alanlarının İncelenmesi.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı,
Adana.
Demirel, Ö. (2002). Öğretme Sanatı (3.Baskı). Ankara: Pegem A
Demirel, Ö. (2003). Kuramdan Uygulamaya Program Geliştirme. Ankara: Pegem A
Ekici, G. (2001). Öğrenme Stiline Dayalı Biyoloji Öğretiminin Analizi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara
Felder, R. M. and Siverman L. (1988), “Learning and Teaching Styles in Engineering Education”, Engineering
Education 78(7), 674-681, http://www.ncsu.edu/felder-public/Papers/LS1988.pdf. Web adresinden 22.11.2009
tarihinde edinilmiştir.
Felder, R.M. (1996). Matters of Style. ASEE Prism, 6 (4), 18-23.
Flemıng, N. D. (1995). I’m Different; Not Dumb. Models of Presentation (VARK) in The Tertiary Classrooom.
Proceedings of The 1995 Annual Conference of The Higher Education and Research Development Society of
Australasia (HERDSA). Zemler, A (Ed.). HERDSA, 18, 308-311.
Gökdağ, M. (2004). Sosyal Bilgiler Öğretiminde İşbirlikli Öğrenme, Öğrenme Stilleri, Akademik Başarı ve Cinsiyet
İlişkileri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Gül, B. (2011). Ortaöğretim Öğrencilerinin Öğrenme Stilleri İle Ders Çalışma Stratejileri Arasındaki İlişkinin
İncelenmesi (Beşiktaş İlçesi Örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi ,Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, İstanbul.
Gülten, Dilek Ç. ve Gülten, İ. (2004). “Lise 2.Sınıf Öğrencilerinin Geometri Dersi Notları ile Ögrenme Stilleri
Arasındaki ilişki Üzerine Bir Araştırma”, Eurasian Journal of Educational Research, S.16: 74-87.
Güven, B. (2003). İlköğretim 5. Sınıf Sosyal Bilgiler Dersinde Alan Bağımlılık- Alan Bağımsızlık Bilişsel Stil
Boyutlarına Uygun Olarak Hazırlanan Öğretim Etkinliklerinin Akademik Başarı ve Tutumlar Üzerindeki Etkisi,
Yayınlanmamış Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Güven, B. (2008). İlköğretim Öğrencilerinin Öğrenme Stilleri, Tutumları ve Akademik Başarıları Arasındaki
İlişkinin Belirlenmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(1):35-54.
Hasırcı, K., Ö. (2006). Sınıf Öğretmenliği Öğrencilerinin Öğrenme Stilleri Çukurova Üniversitesi Örneği.
Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitimde Kuram ve Uygulama Dergisi. 2(1) 15-25.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Mayıs, Haziran, Temmuz 2012 Cilt 1 Sayı 2 ISNN: 2146-9199
318
Kaplan, E.J.; Kies, D.A., (1995). Teaching styles and learning styles: Which came first? Journal of Instructional
Psychology, 22(1): 29-34.
Karataş, E. (2004). Bilgisayara Giriş Dersini Veren Öğretmenlerin Öğretme Stilleri İle Dersi Alan Öğrencilerin
Öğrenme Stillerini Eşleştirilmesinin Öğrenci Başarısı Üzerindeki Etkisi. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim
Bilimleri Enstitüsü Bilgisayar Ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Ana Bilim Dalı, Ankara.
Klainbaum, D.G.; Kupper, L.L.; Muller, K.E., (1987). Applied Regression Analysis and Other Multivariable
Methods. USA, Boston: PWS-Kent Publishing.
Kolay, B. (2008). Öğretim Stillerinin Farklı Öğrenme Stillerine Sahip 6.Sınıf Öğrencilerinin Fen ve Teknoloji Dersi
Başarısı Arasındaki İlişki ,Yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü , Bolu.
Köymen, Ü., (1994). Öğrenme ve Ders Çalışma Stratejileri Envanteri: Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması. Psikolojik
Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (1), 19-28.
Otrar, M. (2007). Marmara Öğrenme Stilleri Ölçeğinin Geçerlilik ve Güvenirlilik Çalısması. Kuram ve
Uygulamada Eğitim Bilimleri. 7.3,1379-1419.
Şimşek, N. (2002). BİG 16 Öğrenme Biçemleri Envanteri. Eğitim Bilimleri ve Uygulama. 1 (1), 33-47.
Şimşek, Ö. (2007). Marmara Öğrenme Stilleri Ölçeği’nin Geliştirilmesi ve 9-11 Yaş Çocuklarının Öğrenme
Stillerinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Tavşancıl, E. (2002). Tutumların Ölçülmesi Ve Spss ile Veri Analizi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Tekin, H., (1993). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: Yargı.
Tezbaşaran, A. A. (1996). Likert Tipi Ölçek Geliştirme Kılavuzu. Ankara: TPD Yayınları.
Turgut, M. F. (1997). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme Metotları. Ankara: Gül Yayınevi.
Uğur, N. (2008). Algısal Öğrenme Stilleri Açısından İlköğretim 4. Sınıf Sosyal Bilgiler Ders Kitaplarının ve
Öğretmen Uygulamalarının İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Adana.
Yıldırım, C. (1999). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: ÖSYM yayınları.
Yurdugül, H (2005). Ölçek Geliştirme Çalışmalarında Kapsam Geçerliği için Kapsam Geçerlik İndekslerinin
Kullanılması. XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi, 28-30 Eylül, Denizli.
Zeller, R.A. & Carmines, E.G., (1978). Statistical Analysis of Social Data. USA, Chicago: Rand McNally College
Publishing Company.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com