You are here

ÇOCUKLARIN DAVRANIŞ SORUNLARININ SOSYAL BECERİLERİ VE ÖĞRETMENLERİYLE KURDUKLARI İLİŞKİ BAĞLAMINDA İNCELENMESİ

AN ANALYSIS OF CHILDREN'S BEHAVIORAL PROBLEMS IN THE CONTEXT OF SOCIAL SKILLS AND TEACHER CHILD RELATIONSHIPS

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.11970
Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Aim of this study is to examine the factors that affect children’s behavioral problems and present the relationships between children’s behavioral problems, social skills and teacher child relationship. Relational screening model was preferred for this study. Study group consisted of 53, 36-48 months of age children who studied at early childhood education centers in Kayseri in 2015-2016 education year. Convenient sampling method was preferred to choose the participants. Personal Information Form, Student Teacher Relationship Scale, Preschool Behavior Questionnaire and Preschool Social Skills Assessment Scale were used to collect the data. Descriptive analyses, t test, ANOVA, Pearson correlation analyses and standard multiple linear regression analyses were preferred to analyses the data. Results of the study showed that children had low behavioral problems. Boys had more behavioral problems regarding being inattentive-hyperactive than girls had. Children’s whose mothers and fathers had low education level, had more behavior problems regarding aggressiveness. Number of siblings, family income and teachers experience had no significant effect on children’s behavioral problems. It was seen that behavioral problems, social skills and teacher child relationships have a relationship significantly. It was presented that conflict between teacher and children and social skills have together a predictor of children’s behavioral problems.
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmada, çocukların davranış sorunlarına etki eden faktörlerin belirlenmesi ve ilişkili olduğu düşünülen öğretmen çocuk ilişkisi ve sosyal beceriler ile aralarındaki bağın ortaya konması amaçlanmıştır. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Kayseri ilinde 2015-2016 eğitim öğretim yılında okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 36-48 aylık 53 çocuk oluşturmaktadır. Çalışma grubunun belirlenmesinde kolay ulaşılabilir örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Veriler, Kişisel Bilgi Formu, Öğrenci Öğretmen İlişki Ölçeği, Okul Öncesi Davranış Sorunları Tarama Ölçeği ve Okul Öncesi Sosyal Beceri Değerlendirme Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Veriler üzerinde betimsel analiz, t testi, tek yönlü varyans analizi, pearson korelasyon analizi ve standart çoklu doğrusal regresyon analizi gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda, çalışma grubunda yer alan çocukların davranış sorunlarına ilişkin puanlarının oldukça düşük olduğu görülmüştür. Erkek çocukların aşırı hareketli ve dikkatsiz olmaya ilişkin davranış sorunlarının kız çocuklara kıyasla daha fazla olduğu belirlenmiştir. Anne ve baba öğrenim durumu düştükçe çocuklarda kavgacı saldırgan olmaya ilişkin davranış sorunlarının arttığı görülmüştür. Kardeş sayısı, aile geliri ve öğretmenin mesleki deneyiminin çocukların davranış sorunları üzerindeki etkisine ilişkin bulgular, anlamlı bir etkinin söz konusu olmadığını göstermiştir. Davranış sorunları ile öğretmen çocuk arasındaki ilişki arasında ve davranış sorunları ile sosyal beceriler arasında anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Sosyal beceriler ve öğretmen çocuk ilişkisi alt boyutlarından çatışmanın birlikte davranış sorunlarının anlamlı bir yordayıcısı olduğu ortaya konmuştur.
195
212

REFERENCES

References: 

Abalı, O. , Onur, M., Gürkan, K. , Çelik, Ö. & Tüzün, Ü. D. (2006). İlköğretim çağı çocuklarındaki davranım bozukluğu semptomlarının sosyodemografik verilere göre değerlendirilmesi. Düşünen Adam Dergisi. 19(1), 14- 19.
Alisinanoğlu, F. & Kesicioğlu,O. (2010). Okul öncesi dönem çocuklarının davranış sorunlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Giresun ili örneği). Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 3 (1), 93-110.
210 H. Gözde ERTÜRK KARA
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/17
Büyüköztürk, Ş.,Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Campell, S. B. (1997) Behavior problems in preschool children: Developmental and family issues. Advances in Clinical Child Psychology 19, 1–26.
Diener, L.M., & Kim,D. (2003) Maternal and child predictors of preschool children's social competence. Journal of Applied Developmental Psychology, 25(1), 3-24.
DiLalla, L.F.,Marcus, L.J. & Wright-Phillips M. (2004).Longitudinal effects of preschool behavioral styles on early adolescent school performance. Journal of School Psychology, 42 (5), 385-401.
Dursun, A. (2010). Okul öncesi dönemdeki çocukların davranış problemleriyle anne-baba tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Ertürk Kara, H.G. & Gürgen, F. (2016). 48-72 aylık çocukların davranış sorunlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. International Journal of Social Sciences and Education Research, 2(4), 1494-1505.
Gözübüyük, N. (2015). Okul öncesi dönem çocuklarında davranış sorunlarının anne-baba tutumu ve öz-kontrol ile ilişkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
Gültekin Akduman, G., Günindi, Y. & Türkoğlu, D. (2015). Okul öncesi dönem çocukların sosyal beceri düzeyleri ile davranış problemleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8 (37), 673-683.
Güven, E. (2013). Çocuğun davranış sorunları ile algıladığı anne baba çatışması arasındaki ilişkiler: duygu sosyalleştirmenin aracı rolü. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Halpern, L. F. (2004) The relations of coping and family environment to preschoolers' problem behavior. Journal of Applied Developmental Psychology, 25(4), 399-421.
Hamre, B. K., & Pianta, R. C. (2005). Can instructional and emotional support in the first grade classroom make a difference for children at risk of school failure? Child Development, 76, 949–967
Hamre, B.,&Pianta, R. C. (2001). Early teacher-child relationships and the trajectory of children’s school outcomes through eighth grade, Child Development, 72 (2), 625–638.
Hamre, B., Pianta, R., Burchinal, M.,LoCasale-Crouch, J.,Downer, J., Howes, C., LaParo, K. &Scott-Little, C. (2012). A course on effective teacher-child interactions: Effect on teacher beliefs, knowledge, and observed practice. American Educational Research Journal. 49 (1), 88–123
Hassoy, P. & Çakıcı, M. (2012). Çocuklarda görülen davranış bozuklukları ile ilgili ailelerin bilgi ve tutumları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Özel Sayı (2), 1-14.
Howes, C. & Ritchie, S. (1999). Attachment organizations in children with difficult life circumstances. Development and Psychopathology, 11, 251 – 268.
Kanlıkılıçer, P. (2005). Okul öncesi davranış sorunları tarama ölçeği: geçerlilik güvenilirlik çalışması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
An Analysis of Children's Behavioral Problems in the Context of Social Skills… 211
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/17
Kılıç, Ş. (2015). Okul öncesi dönemde öğretmen çocuk iletişimi. Avcı, N., Toran, M. (Eds.)., Okul Öncesi Eğitime Giriş (3. Baskı) içinde, 211-224. Ankara: Eğiten Kitap Yayıncılık.
Kılıç, B. & Şener, Ş. (2005). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu olan çocuklarda karşıt olma- karşı gelme bozukluğu/davranış bozukluğu eş hastalanımında aile işlevleri ve psikososyal değişkenlerin karşılaştırılması. Türk Psikiyatri Dergisi. 16(1), 21–28.
Kılıç Ş., Kumandaş H. & Çalık Var E. (2016). Anne baba disiplin yöntemlerinin okul öncesi dönemdeki çocukların sosyal yetkinlik düzeyine etkisi. International Journal of Human Sciences, 13 (1), 466-478.
Kızıldağ, Ö. & Şendil, G. (2006). Evlilik çatışması ve çocuk davranış problemleri arasındaki ilişkinin bilişsel-bağlamsal çerçeve açısından incelenmesi, Psikoloji Çalışmaları, 26,1-20.
Kochanska, G. (1997). Multiple pathways to conscience for children with different temperaments: from toddlerhood to age 5. DevelopmentalPsychology, 33, 228- 240.
Mashburn, A., & Pianta, R. (2010). Opportunity in early education: Improving teacher-child interactions and child outcomes. In A. Reynolds, A. Rolnick, M. Englund, & J. Temple (Eds.), Childhood Programs and Practices in the First Decade of Life: A Human Capital Integration (pp. 243 - 265): New York, NY: Cambridge University Press.
Milli Eğitim Bakanlığı (2013). Okul Öncesi Eğitimi Program Kitabı. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Mertler, C. A., & Vannatta, R. A. (2005). Advanced and multivariate statistical methods: Practical application and interpretation (third edition). United States: Pyrczak Publishing.
Ömeroğlu, E., Büyüköztürk, Ş., Aydoğan, Y., Çakan, M., Kılıç Çakmak, E., Özyürek, A., Gültekin Akduman, G., Günündi, Y., Kutlu, Ö., Çoban, A., Yurt, Ö., Koğar, H. & Karayol, S.(2014). Okul öncesi sosyal beceri değerlendirme ölçeği öğretmen formunun geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik analizleri. Eğitim ve Toplum, 3(8), 37-46.
Özbey, S. & Alisinanoğlu, F. (2009). Okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 60–72 aylık çocukların problem davranışlarının bazı değişkenlere göre incelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (6), 493-517.
Özbey, S. (2010). Okul öncesi çocuklarda uyum ve davranış problemleriyle başa çıkmada ailenin rolü. Aile ve Toplum Dergisi 6(21): 9-18.
Özdemir Toplaoğlu, N. (2013). Etkinlik temelli sosyal beceri eğitiminin çocukların akran ilişkilerine etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Pettit, G.S. & Dodge, K.A. (2002). Family adversity, positive peer relationships and children’s externalizing behavior: A longutitunal perspective on risk and resilience. Child Development.
Smith-Donald, R., Raver, C.C., Hayes, T. & Richardson, B. (2007). Preliminary construct and concurrent validity of the Preschool Self-regulation Assessment (PSRA) for field-based research. Early Childhood Research Quarterly, 22, 173-187.
Stuhlman, M. W. & Pianta, R. C. (2002), Teachers’ narratives about their relationships with children: Associations with behaviour in classrooms, School Psychology Review, 31, 148–163.
Şahin, D. (2014). Öğrenci-öğretmen ilişki ölçeğinin Türkçeye uyarlanması. Educational Sciences and Practice, 13 (25), 87-102.
212 H. Gözde ERTÜRK KARA
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/17
Şanlı, D. (2007) Annelerin çocuk yetiştirme tutumlarını etkileyen etmenlerin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Taner Derman, M. & Başal, H A. (2013). Okulöncesi çocuklarında gözlenen davranış problemleri ile ailelerinin anne-baba tutumları arasındaki ilişki. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 2(1), 115-144.
Vanderbleek L. (2004). Engaging families in school-based mental health treatment. Journal of Mental Health Counseling, 26 (3),211-224.
Weiss, E.M., Maciolek,L.C. & Reio, T.G. (2001) The prevalence of anxiety and prosocial behaviors in child- centered and basic skills classrooms. Overhead project, Johns Hopkins University.
Yıldırım, G. & Karaman, N. N. (2016). Analyzing of the relationship between social skills and social emotıonal adjustment in preschool children. International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 11(9), 965-978. DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.9760 ISSN: 1308-2140, ANKARA-TURKEY
Yüksek Usta, S. (2014). Okul öncesi dönem çocuklarda davranış problemlerinin anne-çocuk ve öğretmen çocuk ilişkileri açısından incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com