You are here

GELENEKSEL VE YAPILANDIRMACI ÖGRENME ORTAMLARININ FRANSIZCANIN YABANCI DİL OLARAK ÖGRETİMİ/ÖGRENİMİ BAGLAMINDA KARŞILAŞTIRILMASI

A COMPARATIVE STUDY OF THE TRADITIONAL AND CONSTRUCTIVIST LEARNING ENVIRONMENTS IN TEACHING/ LEARNING FRENCH AS A FOREIGN LANGUAGE

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12196
Abstract (2. Language): 
In the past several centuries, a number of methods and approaches to teaching and learning foreign languages have been posited. The main purpose of this study is to provide a comparison of the traditional and constructivist methods in terms of the role of the instructor and learners, instructions tools, how knowledge is acquired, the method of instruction and assessment in both methods. The comparison of the traditional and constructivist approaches was made by discussing these aspects in detail. The results of this comparison study revealed that a learning model, which is not very effective, has emerged as a consequence of employing the principles of the traditional methods which have been dominant for a long period of time, yet that advances have been observed in the learning model since the constructivist approach was used in teaching. As in the other fields of education, the effects of constructivist approach, which differs from the traditional methods in terms of the aspects such as classroom environment, teacher-student roles, and assessment criteria, has been observed in the field of foreign language education, as well. Therefore, the constructivist approach has made it essential to make several reforms, and regulations in this field. The results reveal that traditional and constructivist methods are different from one another in terms of these aspects, and that educators in Turkey have begun to avoid traditional methods and adopt constructivist approaches to the extent that it is possible. The study is expected to contribute to foreign language and in particular to French language education in Turkey.
Abstract (Original Language): 
Geride bıraktığımız birkaç yüzyıl boyunca, bilginin aktarımı ve yabancı dillerin öğretimi/öğreniminde birbirini tamamlayan birçok yöntem ve yaklaşım ortaya konmuştur. Bu çalışma, öncelikle yabancı dillerin öğretimi/öğrenimine katkıda bulunmuş olan yöntemlerin ilki geleneksel yöntem ile yapılandırmacı yaklaşımın genel özelliklerini ortaya koymak ve her ikisini öğretmen ve öğrenenin rolü, kullanılan ders araç-gereçleri, bilginin edinim biçimi, dersin işlenişi ve değerlendirme ölçütleri bakımlarından karşılaştırmak amacıyla hazırlanmıştır.Geleneksel yöntem ve yapılandırmacı yaklaşımın karşılaştırılması, bu alt başlıklar ayrıntılı bir biçimde ele alınarak yapılmıştır. Karşılaştırma çalışması sonucunda, uzun yıllar boyunca eğitim-öğretim alanında egemen olan geleneksel yöntemin ilkelerinin uygulanmasıyla, eğitim-öğretim-öğrenme bağlamında çokta etkin olmayan bir öğrenen modelinin oluştuğu, ancak, daha sonra, yapılandırmacı yaklaşımın eğitim-öğretim programlarında ugulanmasıyla ortaya çıkan öğrenen modelinde olumlu şekilde ilerlemeler kaydedildiği saptanmıştır. Genel özellikleri, her ikisindeki sınıf ortamları, öğretmen-öğrenci rolleri ve değerlendirme ölçütleri gibi birçok bakımdan ters düşen bu yöntem ve yaklaşım, eğitimin her alanında olduğu gibi, yabancı dillerin öğretimi/öğrenimi alanında da yansımalarını bulmuş, bu alanda da birçok yenilik, değişim ve düzenlemeyi gerekli kılmıştır. Yapılan çalışmanın sonucunda, geleneksel yöntem ve yapılandırmacı yaklaşımın bu bileşenler bağlamında birçok bakımdan birbirinden farklılaştığı saptanmıştır. Buna koşut olarak, ülkemizde, eğitimin her alanında, özellikle de yabancı dil eğitim-öğretim programlarında, geleneksel yöntemden olabildiğince uzaklaşarak yapılandırmacı yaklaşımın ilkelerine göre düzenlenmiş ders içeriklerine yer verilmesi, sınıf ve öğrenme ortamlarının değişen öğretmen ve öğrenci rolleri ve gereksinimleri göz önünde bulundurularak oluşturulmaya çalışılması gibi konularda yadsınamayacak çalışma ve çabaların olduğu tespit edilmiştir.
609
624

REFERENCES

References: 

Aktaş, T. & İşigüzel, B. (2014). Yabancı Dil Öğretiminde Yapılandırmacı Kuramı, Nevşehir Hacı
Bektaş Veli Üniversitesi.
Aydın, F., Tabakçıoğlu, D. & GÜRSAÇLI, İ. (2002). Özel Öğretim Metodları -I Jerome S. Bruner’in
Öğrenme Kuramı, Ankara-2002.
Brown, D. H. (1994). Principles of Language Learning and Teaching, Prentice-Hall International
(UK) Limited, London.
Duman, B., (2012). Yapılandırmacılık, içinde: Öğretim İlke ve Yöntemleri, Pegem Akademi, Ankara,
360 – 382.
Duru, S. (2014). Yapılandırmacı ve Geleneksel Öğrenme Ortamlarının Öğretmen Adaylarının Eğitim
İnançları Üzerine Etkisi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 36
(Temmuz 2014/II), 15-28.
Duruhan, K. (2004). Türkiye’de Okulda Geleneksel Anlayış Ve Töntemlerle İnsan Yetiştirmenin
Olumsuz Etkileri, XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz 2004 İnönü
Üniversitesi, Eğitim Fakültesi.
Çandar, H. & Şahin, A. E. (2013). Yapılandırmacı Yaklaşımın Sınıf Yönetimine Etkilerine İlişkin
Öğretmen Görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi [H. U. Journal of
Education] 44: 109-119 [2013].
622 Nurten ÖZÇELİK - Sakine CEYLAN PHİRİ
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/25
Çınar, O., Teyfur, E. & Teyfur, M. (2006). İlköğretim okulu öğretmen ve yöneticilerinin
yapılandırmacı eğitim yaklaşımı ve programı hakkında görüşleri. İnönü üniversitesi Eğitim
Fakültesi Dergisi, 11, 47–64.
Çırık, İ. (2005). İlköğretim 5. Sınıf Sosyal Bilgiler Dersi “Güzel Yurdumuz Türkiye” Ünitesi İçin
Sosyo-Kültürel Oluşturmacı Ve Geleneksel Öğrenme Ortamının Öğrenenlerin Akademik
Başarılarına, öğrenme kalıcılığına ve Görüşlerine Etkisi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans
Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü http://www.sevalfer.
com/files/MTez_IlkerCirik.pdf Erişim tarihi:12.12.2016.
Güneş, F. (2007).Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma, Nobel Yayınları, Ankara.
Güneş, F (2011). Dil Öğretim Yaklaşımları Ve Türkçe Öğretimindeki Uygulamalar. Mustafa Kemal
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Yıl/Year: 2011,Cilt/Volume: 8,Sayı/Issue:
15, 123 – 148.
Guneş, F. (2013). Dil Bilgisi Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar. 2013, Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi,
2 (7), 71-92. 2013, Journal of Language and Literature Education, 2(7), 71-92.
Güneş, F. (2013).Türkçe Öğretimi Yaklaşımlar ve Modeller, Pegem A Yayınları, Ankara.
Gürses, A., (2010). Geleneksel Öğretim Nedir, Ne Değildir?. Araştırma Projesi Eğitimi Çalıştayı,
Temmuz 2010, Çanakkale, Atatürk Üniversitesi K.K.Eğitim Fakültesi, Kimya Eğitimi
Anabilim Dalı.
Gür, T., Dilci, T., & Arseven, A., (2014). Geleneksel Yaklaşımdan Yapılandırmacı Yaklaşıma
Geçişte Öğretmen Adaylarının Görüş ve Değerlendirmeleri; Bir Söylem Analizi, Karadeniz
(2014):123-135 http://dergipark.gov.tr/ıssue/16857/175463
Bender, T. (2005). John Dewey’in Eğitime Bakışı Üzerine Yeni Bir Yorum,Gazi Üniversitesi
Kırşehir Eğitim Fakültesi, Cilt 6, Sayı 1. http://www.kefad.gazi. edu.tr/2005.1/13-19.
Gömleksiz, M. N., & Elaldı, Ş., (2011). Yapılandrımacı Yaklaşım Bağlamında Yabancı Dil Öğretimi,
Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of
Turkish or Turkic Volume 6/2 Spring 2011, p. 443-454, ISSN: 1812135058_30
www.turkishstudies.net, ANKARA-TURKEY.
Lin, X. & all. “lnstractional Desingn and Development of Learning Communities, (1996). An
Invitation to a Dıalogue.” B. G. Wilson (Ed.), Constructivist Learning. Environments Case
Studies in nstructonal Design, New Jersey: Educational. Technology Publications,Inc,
Englewood Cliffs, 1996 203-220.
Ocak, G., & Çınar, İ., (2010), Yapılandırmacı Anlayış ve Çeşitleri, Eğitim-Bir-Sen , 2010 / Yıl: 6
Sayı: 16 Ocak-Şubat-Mart
Ocak, G., & Tavlı, M.,(2010 ), Yapılandırmacı Öğrenme Ortamları, Eğitim-Bir-Sen, 6 Sayı: 16,
Ocak-Şubat-Mart
Özerbaş, M.A (2007). Yapılandırmacı öğrenme ortamının öğrencilerin akademik başarılarına ve
kalıcılığına etkisi, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, Güz, 5(4), 609-635.
Özsevegeç, T. & Karamustafaoğlu, S. (2010). Öğretmen Adaylarının Geleneksel ve Yapılandırmacı
Ölçme-Değerlendirme Yaklaşımlarına Yönelik Profilleri, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi,
Bahar 8(2), 334-354.
Geleneksel ve Yapılandırmacı Öğrenme Ortamlarının Fransızcanın Yabancı Dil Olarak…623
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/25
Marlowe, B & Page, M. L., (1998). Creating and Sustaining the Constructivist Classrom, USA,
Corwin Press 1998.
Memiş, M.R. & Erdem, M.D. (2013). Yabancı Dil Öğretiminde Kullanılan Yöntemler, Kullanım
Özellikleri Ve Eleştiriler, Turkish Studies - International Periodical For The Languages,
Literature and History of Turkish or Turkic Volume 8/9 Summer 2013, p. 297-318, ISSN:
978-605-9427-53-1 www.turkishstudies.net, DOI Number: 10.7827/TurkishStudies.5089.
ANKARA-TURKEY.
Ruf, U. & Goetz, N. B., (2002). Dialogischer Unterricht als pädagogisches Versuchshandeln –
Instruktion und Konstruktion in einem komplexen didaktischen Arrangement, içinde: Voß,
R. (Ed.) Die Schule neu erfinden. Systemisch-konstruktivistische Annäherungen an Schule
und Pädagogik. Neuwied, Kriftel, Hermann Luchterhand Verlag Gmbh.
Tezcan, H. & Yılmaz, Ü., (2003) . Kimya Öğretiminde Kavramsal Bilgisayar Animasyonları İle
Geleneksel Anlatım Yöntemin Başarıya Etkileri, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi Yıl:2003 (2) Sayı:14 18.
Tezcan, H. & Erçoklu, H.F.(2010). Geleneksel Anlatım Ve Yapılandırmacı Yaklaşımın
Radyoaktivite Öğretiminde Bağlarıyla Etkenlerinin Karşılaştırılması Ve İlgili Yanlış
Kavramların Değerlendirilmesindeki Etkenler, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Kış 2010, 8(1),
201-225 İletişim 2003/18.
Saban, A., (2000). Öğrenme Öğretme Süreci, Ankara, Nobel Yayın Dağıtım.
Seferoğlu, S. S. (2007). Information Technologies In Teacher Education: Teacher candidates’
perceived computer self-efficacy. Proceedings of the 6th WSEAS International Conference
on e-Activities, pp. 374-378. Puerto De La Cruz, Tenerife, Spain.
Senger, C. H. (2007). Yapılandırmacı Eğitim Yaklaşımları ve Bu Doğrultuda Hazırlanan Yeni
Müfredata İlişkin Öğretmen Görüşleri (Kars ili örneği), Yayınlanmamış Yüksek Lisans
Tezi, Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kars.
Şad, N. S. & Göktaş, Ö. (2013). Öğretim Elemanlarının Geleneksel ve Çağdaş Ölçme Değerlendirme
Yaklaşımlarının İncelenmesi, Ege Eğitim Dergisi 2013 (14) 2: 79–1051
Şaşan, H.H. (2002). Yapılandırmacı Öğrenme, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi [H.
U. Journal of Education] 44: 109-119 [2013] . Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri
Bölümü Eğitim Programları ve Öğretim ABD Yaşadıkça Eğitim. 74-75,2002. 49-52.
Şimşek, N.(2004). Yapılandırmacı Öğrenme ve Öğretime Eleştirel Bir Yaklaşım, Eğitim Bilimleri ve
Uygulamaları, 3 (5), 113-139.
Von Glaserfeld, E. (1995 b). A constructivist approach to teaching. In L.P. Steffe, ve J. Gale (Eds.),
Constructivism in Education (pp. 3-16). Hillsdale NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Yeşilyurt, E. (2011). Yapılandırmacı Öğrenme Temelli Bir ÖğretimProgramının Oluşturulmasına
İlişkin Öğretmen Adaylarının Görüşlerinin Değerlendirilmesi, Turkish Studies -
International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 6/4 Fall 2011, p.865-885, www.turkishstudies.net, ANKARA,TURKEY.
Yıldırım, A.& Şimşek, H. (1993). Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara Bilimleri Kongresi Konya:
Selçuk Üniversitesi, 9-11 Eylül 1998: 695-701. Seçkin Yayınevi
624 Nurten ÖZÇELİK - Sakine CEYLAN PHİRİ
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/25
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (1999). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin
Yayınevi
Yurdakul, B. (2005). Yapılandırmacılık, ed. Özcan Demirel, Eğitimde Yeni Yönelimler, Pegem A
Yay., 2. baskı, Ankara,39-60.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com