Buradasınız

TÜRKÇE ÖĞRETMENİ ADAYLARININ SÖZLÜ İLETİŞİM BECERİLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

A Study on Preservice Turkish Teachers’ Verbal Communication Skills

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Purpose of this study is to evaluate the preservice Turkish teachers’ verbal communication skills with regard to variables of gender and class level. Study’s sample consist of 43 student in 2rd class and 51 student in 4th class in Ataturk University Kazım Karabekir Education Faculty Turkish Education Department. “Verbal Communication Efficiency Observation Form” has developed for collecting the data by researcher. Survey’s validity is provided with field specialists’ views, and the survey’s reliability coefficient has found 0.83 after pilot implementation. Results of the study can be summarized as follow: Preservice Turkish teachers have a verbal communication skill in “partly (X=1.80-1.86)” level, and gender and class level is meaningful variables for verbal communication skill.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, Türkçe öğretmeni adaylarının sözlü iletişim yeterlik düzeylerinin cinsiyet ve sınıf değişkenlerine göre değerlendirmektir. Çalışmanın örneklemini, Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Türkçe Eğtimi Bölümünde öğrenim gören 43 2.sınıf öğrencisi ile 51 4. sınıf öğrencisi oluşturmuştur. Çalışmanın verilerini toplamak amacıyla araştırmacı tarafından “Sözlü İletişim Yeterlikleri Gözlem Formu (SİYGF)” geliştirilmiştir. Formun geçerliliği alan uzmanlarının görüşleriyle sağlanmış; güvenirlik katsayısı pilot uygulama sonucunda (Cronbach Alpha) 0.83 olarak bulunmuştur. Araştırma sonunda; Türkçe öğretmeni adaylarının sözlü iletişim becerilerine Kısmen (X=1.80-1.86) düzeyinde sahip oldukları, cinsiyet ve sınıf değişkenlerinin sözlü iletişim becerileri üzerinde anlamlı farklılık oluşturduğu belirlenmiştir.
145-154

REFERENCES

References: 

Arslantaş, Y.(1998). Sınıf Yönetiminde Öğretmen İletişim Becerilerine İlişkin Öğretmen
ve Öğrenci Görüşleri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bolu: Abant İzzet
Baysal Üniversitesi.
Cüceloğlu, D. (2002). İletişim Donanımları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Babacan, M. (2003). “Türkçe Eğitimi Bölümü Öğrencilerinin Yazılı Anlatım 1 Dersi
Sınav Cevap Kağıtları Ve Dönem Ödev Metinlerinde Görülen İfade Ve Yazım
Yanlışları”. Yaşadıkça Eğitim, 79, 33-36.
Demirel, Ö., Seferoğlu, S. ve Yağcı, E. (2001). Öğretim Teknolojileri ve Materyal
Geliştirme. Ankara: PegemA Yay.
Demirel, Ö. (2000). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme, Ankara:
PegemA Yayıncılık.
Demirgüneş, S. (2006). “Niğde Üniversitesi Eğitim Fakültesinde Okuyan Öğretmen
Adaylarının Yazılı Anlatım Düzleminde Türkçeyi Kullanma Becerileri Üzerine
Bir Araştırma”. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Kongresi (14-16 Nisan 2006) Ankara.
http://www.usok.gazi.edu.tr/bildiri.doc (Erişim tarihi: 17.07. 2008).
Ergin, A. ve Birol, C. (2000). Eğitimde İletişim. Ankara: Anı Yayıncılık.
154 / Dr. Sedat MADEN EKEV AKADEMİ DERGİSİ
Güçlü, N. (2001). İletişim. Ankara: Nobel Yay.
Güçlü, N. (1998). “Sınıfta Etkili Öğrenci-Öğretmen İletişiminin Kurulması”. G.Ü.
Eğitim Fakültesi Dergisi,18 (2), 61-64.
Güven. A. ve Akyüz, M. Y. (2001). “Öğretmen Adaylarının İletişim ve Problem Çözme
Becerilerine İlişkin Görüşleri”. Ege Eğitim Dergisi, (1), 1: 13-22.
Kavcar, Cahit, Oğuzkan, F., ve Sever, S. (2004). Türkçe Öğretimi, Türkçe ve Sınıf
Öğretmenleri İçin, Ankara: Engin Yayınevi.
Kılcıgil, E., Bilir, P., Özdinç, Ö., Eroğlu, K., Eroğlu, B.(2009). “İki Farklı Üniversitenin
Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin İletişim Becerilerinin
Değerlendirilmesi”, SPORMETRE Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,
VII(1).
Kızıloluk, H. (2001). Sınıf Ortamında Öğretmen Öğrenci İletişiminin Yatay veya Dikey
Olmasının Öğrenme Üzerindeki Etkileri, C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 25 (1),
151-159.
Korkut, F.(1997). “Üniversite Öğrencilerinin İletişim Becerilerinin Değerlendirilmesi”,
IV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Bildirileri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi
Yay., 208-218.
Oğuz, A. (2009). “Öğretmen Adaylarının Sözlü ve Yazılı Anlatım Becerilerine
İlişkin Öz Yeterlik Algıları”. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Güz, 8 (30),
(018-042).
Öztürk, A. (1997). “Öğretmen Adaylarının Sözel İletişim Becerilerini Ölçebilecek
Gözlem Formunun Geliştirilmesi”, 4. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, 3,
Eskişehir, 349-355.
Pehlivan, Kevser B.(2005). “Öğretmen Adaylarının İletişim Becerisi Algıları Üzerine
Bir Çalışma”. İlköğretim-Online, 4(2), 17-23, http://ilkögretim-online.org.tr
(Erişim tarihi: 25.04.2010).
Saracaloğlu, A.S., Silkü, A. ve Özkütük, N. (2001). “Öğretmen Adaylarının İletişim
Becerileri”. X. Eğitim Bilimleri Kongresi, Haziran 2001. Bolu: Abant İzzet
Baysal Üniv.
Sever, S.(1998). “Dil ve İletişim”. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi
Dergisi, C. 31, ss.51-66.
Saraç, C. (2006). “Sözlü İletişim Becerileri Açısından Türk Dili ve Edebiyatı Eğitimi”.
Milli Eğitim Dergisi, S.169. Ankara: Millî Basımevi.
Sillars, S. (1997). İletişim (Çev. Nüzhet Akın). İstanbul: MEB Yayınları.
Uçgun, D. (2009). “Yazılı Anlatımları Açısından Türkçe Öğretmeni Adaylarının Bilgi
Ve Beceri Düzeylerine Yönelik Bir Değerlendirme”, 1. Uluslararası Türkiye
Eğitim Araştırmaları Kongresi , 1-3 Mayıs 2009.
Yelok, V. S. ve M. Eyyüp S. (2009). “Öğretmen Adaylarının Sözlü Anlatım Dersine ve
Sözlü Anlatıma Yönelik Tutumlarının Değerlendirilmesi”, Türk Eğitim Bilimleri
Dergisi, 7(3), 581-606.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com