Buradasınız

Anasayfa » Content

SÜRÜCÜ DAVRANIŞLARININ STRES OLUŞTURUCU DEĞİŞKENLERE BAĞLI OLARAK ÖNGÖRÜLMESİ

Journal Name:

  • Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2002
Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Türkiye’de oluşan trafik kazalarında sürücülerin kusur oranı % 96 düzeyindedir. Bu düzeyde bir sorumluluğu bulunan sürücülerin davranışlarının incelenmesi trafikte yaşanan sorunların çözümüne ışık tutabilecektir. Bu araştırmanın temel amacı sürücü davranışlarını etkilediği düşünülen stres yaratıcılarını belirlemeye çalışmaktır. Araştırmada stres yaratıcı değişkenlere bağlı olarak; kaza yapan, hızlı ve alkollü araç kullanan sürücüler diskriminant fonksiyonu yardımıyla tahmin edilmeye çalışılmıştır. Araştırma sonucunda; kaza yapan sürücüleri % 73, hızlı araç kullanan sürücüleri % 79.4, alkollü araç kullanan sürücüleri % 92.1 düzeyinde doğru öngören diskriminant modelleri geliştirilmiştir. Araştırmada trafik kazası yapma, hızlı ve alkollü araç kullanma davranışı üzerinde istatistiksel olarak etkili bulunan değişkenler; araç kullanmanın yaratmış olduğu saldırganlık duygusu, yoğun trafikte tedirgin olma, trafiğin yoğun olduğu saatlerde sabırsız olma, zor yollarda tetikte olma ve diğer sürücülerin yanlış bir şey yapmasıdır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-surucu-davranislarinin-stres-olusturucu-degiskenlere-bagli-olarak-ongorulmesi.pdf
  • 1
173-182
  • Turkish

REFERENCES

References: 

BAYSAL, A.C. ve E. TEKARSLAN. (1996), Davranış Bilimleri, 2. Baskı, Avcıol
Basım Yayın, İstanbul.
EMNİYET GENEL MÜDÜRLÜĞÜ (E.G.M.), (2000), Trafik İstatistik Yıllığı,
Ankara.
ERDOĞAN, İ. ve E. TEKARSLAN. (1981), “Türkiye’de İstanbul Özel Oto Sürücüsünün
Bir Profili” İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 10,
145-164.
EREN, E. (2000), Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi, Genişletilmiş 6.
Baskı, Beta, İstanbul.
EROĞLU, F. (2000), Davranış Bilimleri, 5.Baskı, Beta, İstanbul.
GULIAN, E., G.MATTHEWS., A.I. GLENDON., D.R. DAVIES, and L.M.
DEBNEY. (1989), “Dimensions of driver stress” Ergonomics, 32, 585-
602.
GÜNEY, S. (2000), Davranış Bilimleri, Genişletilmiş 2. Baskı, Nobel Yayın Dağıtım,
Ankara.
HARTLEY, L.R. and J. EL HASSANI. (1994), “Stress, Violations and Accidents”
Applied Ergonomics, 25, 221-230.
İÇMELİ, C. (1995), “Trafik Kazalarında Şoförlerin Davranışlarını Etkileyen Psiko-
Sosyal Faktörler” Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7,113-128.
ÖZDAMAR, K. (1999), Paket Programlar İle İstatistiksel Veri Analizi, Kaan
Kitabevi, Eskişehir.
ÖZDİRİM, M. (1994), Trafik Mühendisliği, K.G.M., Ankara.
SABANCI, A. (1999), Ergonomi, Baki Kitabevi, Adana.
STOKOLS, D., R.W. NOVACO., J. STOKOLS. and J. CAMPBELL. (1978),
“Traffic congeston, type A behavior, and stress” Journal of Applied
Psychology, 63, 467-480.
ŞİMŞEK, Ş., T. AKGEMCİ. ve A. ÇELİK. (2001), Davranış Bilimlerine Giriş
ve Örgütlerde Davranış, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
TANSEL, A. (1983), “Türkiye’de Trafik Kazalarının Bölgesel Dağılımı” ODTÜ
Gelişme Dergisi, 20, 189-206.
TATLIDİL, H. (1996), Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistiksel Analiz, Akademi,
Ankara.TINAR, M.Y. (1996), Çalışma Psikolojisi, İzmir.
TINAR, M.Y. ve C. GÜRÇAY. (1998), “Yapısal ve Kültürel Ortam Etkileri Açısından
Sürücü Davranışları” 6. Ergonomi Kongresi, M.P.M. Yayın No:
622, 545-551, Ankara.
TURNER, C. W., J.F. LAYTON. and L. S. SIMONS. (1975), “Naturalistic
studies of aggresive behavior: Aggressive stimuli, victim visibility”
Journal of Personality and Social Psychology, 31, 1098-1107.
, Erişim Tarihi:11.02.2002

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com