Buradasınız

Anasayfa » Content

Türkiye’de Aile Hekimlerinin Mesleki Sorunlarıve Çözüm Önerileri

Professional Problems of the Family Physicians and the Corresponding Solutions from Their Own Perspectives in Turkey

Journal Name:

  • Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi

Publication Year:

  • 2004

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
In Turkey, although family practice has a history of about 20 years, it has not been integrated into the health care system. An enormous effort by the Ministry of Health has been launched to expand family practice across the country. The purpose of this study was to assess professional problems of the family physicians and corresponding solutions from their own perspectives. The data were collected through a questionnaire. The questionnaire was developed as a result of reviewing the existing studies and documents on family practice in Turkey. Total 350 family physicians in Ankara who are registered in the Turkish Association of Family Physicians were reached. The questionnaire was administered to family physicians in December 1, 2001 to January 15, 2002. Total 147 family physicians out of 350 responded to the questionnaire. Of these 147 questionnaires, 102 were accepted as suitable for the analysis. Questionnaires were administered through mail (e-mail) and in-person interview techniques. The study found the existence of a number of professional problems, such as lack of internal hierarchy (i.e., clinical branch of knowledge) and a system of its applications in education of family practice assistants, lack of standardization in family practice education, low salaries, insufficient knowledge of the managers on family practice. The family physicians proposed some solutions to these problems such as putting greater emphasis on family practice in primary health care, providing a clear description of family practice in the Turkish health care system, and standardizing education in family practice. Inthe study, the level of significance of the problems and solutions were also determined.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Türkiye’de aile hekimliğinin yaklaşık yirmi yıllık geçmişi olmasına rağmen ülkemizde aile hekimliği uygulamasıtam anlamıyla sağlık sistemine entegre edilememiştir. Günümüzde aile hekimliği uygulamasının Sağlık Bakanlığıtarafından tüm ülke geneline yaygınlaştırılmasıiçin yoğun bir çaba başlatılmıştır. Bu araştırmada, aile hekimi uzmanlarının mesleki sorunlarıve bunlara yönelik çözüm önerilerinin kendileri tarafından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmada veriler anket yoluyla toplanmıştır. Anketin hazırlanmasında aile hekimliği ile ilgili ülkemizde yapılan akademik çalımlar ve dokümanlar incelenmiştir. Araştırmada TAHUD’a (Türkiye Aile Hekimleri Uzmanlık Derneği) kayıtlıAnkara ilindeki 350 aile hekimine ulaşılmıştır. Veri toplama aracıolan anket 1 Aralık 2001- 15 Ocak 2002 tarihleri arasında aile hekimi uzmanlarına uygulanmıştır. 350 aile hekimi uzmanından 147 tanesi anketi doldurmuştur. Yanıtlanan bu 147 anketten 102 tanesi analize uygun bulunmuştur. Anketlerin uygulanmasında posta yolu (elektronik posta) ve yüzyüze görüşme yöntemlerinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda aile hekimliği asistan eğitiminde iç hiyerarşinin yani aile hekimliği klinik disiplininin ve bununla ilgili uygulamalarıiçeren bir sistemin olmaması, aile hekimliği eğitiminde bir standardizasyonun olmaması, ücret yetersizliği, yöneticilerin aile hekimliği konusunda yeterli bilgiye sahip olmamasıgibi mesleki sorunların olduğu anlaşılmıştır. Aile hekimi uzmanları karşılaştıkları mesleki sorunlara yönelik olarak birinci basamak sağlık hizmetlerinde aile hekimliğine daha çok yer verilmesi, aile hekimliğinin sağlık sistemimizdeki yerinin net olarak ortaya konması, aile hekimliği eğitiminde standardizasyonun sağlanmasıgibi bazıçözüm önerileri getirmişlerdir. Araştırma kapsamında mesleki sorunların ve çözüm önerilerinin önemlilik dereceleri de ortaya konulmaya çalışılmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-turkiyede-aile-hekimlerinin-mesleki-sorunlarive-cozum-onerileri.pdf
  • 3
249-275
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. Alpar R. (2000) Spor Bilimlerinde Uygulamalı İstatistik.T.C. Başbakanlık
Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü, Ankara.
2. Barley G. E., et al. (2001) Characteristic of Issues Faced by Women Physicians.
The Journal of Rural Health17(3). (www.nrharural.org/research/Abs/192.htm
Erişim tarihi: 20.05.2004).
3. Başak O. ve Görpelioğlu S. (1998) Tıp Fakültesi Öğretim Elemanlarının Aile
Hekimliğine Yaklaşımları. Aile Hekimliği Dergisi1(2).
4. Başak O. (2000) Birinci Basamakta Uzmanlık Eğitimi Paneli. 22 Ocak 2000,
Şişli Etfal Hastanesi, İstanbul (http://www.istabip.org.tr/bbue.htm- Erişim tarihi:
09.10.2000).
5. Başbakanlık (2003) T.C. 58. Hükümet Acil Eylem Planı. T.C. Başbakanlık,
Ankara (http://www.basbakanlik.gov.tr/acileyelem/aep.doc-Erişim Tarihi:
10.10.2003).
6. Belek İ. (1997) Türkiye’de Aile Hekimliği Modeli: Herkes İçin Sağlık Perspektifli
Bir Değerlendirme. Toplum ve Hekim Dergisi12 (78).
7. Carey R. and Seibert J. (1993) A Patient Survey System to Measure Quality
Improvement: Questionnaire Reliability and Validity. Medical Care31 (9): 839-842.
8. Ceyhun G. ve Şener F. (1996) Sağlık Bakanlığının Aile Hekimliği Konusundaki
Hazırlıklarıve Uygulamaları. Aile Hekimliği II, İletişim yayınları, Cep
Üniversitesi, İstanbul.
9. Dalda H.N. (1994) Ankara’da Çeşitli Kamu Sağlık Kuruluşlarında Çalışan
Hekimlerin Genel Sağlık Sigortası, AH, Genel Sağlık SorunlarıHakkındaki
Bilgileri ve Yaklaşımlarının Değerlendirilmesi.Yayımlanmamışuzmanlık tezi,
Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk SağlığıAnabilim Dalı.
10. DemirtaşA. ve diğerleri (1999) Köstence Sağlık Ocağında Aile Hekimliği
UygulamasıÖncesi ve SonrasıSağlık Hizmetlerinin Karşılaştırılması.
Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, Cilt:7, Sayı:3 (2004) 274
YayımlanmamışKırsal Hekimlik Staj Raporu, Hacettepe Üniversitesi Tıp
Fakültesi Halk SağlığıAnabilim Dalı, Ankara.
11. DPT (1989) VI. BeşYıllık Kalkınma Planı1990-1994. T.C. Başbakanlık Devlet
Planlama Teşkilatı, Ankara (http://ekutup.dpt.gov.tr/plan/VI. Erişim tarihi:
01.09.2001).
12. DPT (2000) Uzun Vadeli Strateji Sekizinci BeşYıllık Kalkınma Planı2001-2005. T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı, Ankara.
13. Fidaner C. (1995) Aile Hekimliği ve Sağlık Hizmetlerindeki Yeri. Bir Uzmanlık
DalıOlarak Aile Hekimliği Sempozyum KonuşmasıMetni (yayımlanmamış),
İstanbul .
14. Görpelioğlu S. ve diğerleri (2002) Sağlık Reformu ve Aile Doktorluğu: Edirne
Raporu.Trakya Üniversitesi. Tıp Fakültesi Aile Hekimliği Anabilim Dalı, Edirne
(http://aile.trakya.edu.tr/belgeler/rapor.doc- Erişim tarihi: 10.01.2004).
15. Görpeloğlu S. ve Tüzer T.T. (1998) Tıp Fakültesi Öğretim Elemanlarının Aile
Hekimliğine Yaklaşımları. Aile Hekimliği Dergisi1(2).
16. Güney M. (1998) Türkiye’de Sağlık Hizmetlerinin Yeniden Yapılandırılması.
YayımlanmamışYüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Maliye Anabilim DalıMali Hukuk Programı, İzmir.
17. Kadıoğlu S. (1997) Tıp Tarihi Çerçevesinde Bir Değerlendirme.
YayımlanmamışUzmanlık Tezi, Sağlık BakanlığıAnkara Numune Hastanesi,
Ankara.
18. Karasar N. (1998) Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler.
(8. Baskı), Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
19. Özçelik H. (1995) Birinci Basamak Sağlık Hizmetinde Aile Hekimliği.
YayınlanmamışUzmanlık Tezi, İstanbul Üniversitesi Halk SağlığıAnabilim Dalı,
İstanbul.
20. Sağlık Bakanlığı(2003) Sağlıkta Dönüşüm Programı. T.C. Sağlık Bakanlığı,
Ankara.
21. TAHUD (1998) Aile Hekimi (AH/GP) Teknik Rapor. Türkiye Aile Hekimleri
Uzmanlık Derneği, Ankara.
Aile Hekimlerinin Mesleki Sorunlarıve Çözüm Önerileri 275
22. TAHUD (2001) Türkiye’de Aile Hekimliği Uzmanlığının Gelişimi. Türkiye
Aile Hekimleri Uzmanlık Derneği (www.tahud.org, Erişim tarihi: 05.07.2001).
23. Türk Tabipleri Birliği (1995) TTB Görüşü- Birinci Basamak ve Aile Hekimliği.
Toplum ve Hekim Dergisi10 (67).

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com