Buradasınız

Anasayfa » Content

Türkiye’de Değişen Bölgesel Kalkınma Politikaları

Changing Regional Development Policies in Turkey

Journal Name:

  • Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author Name
Abstract (2. Language): 
All aspects of the implementation of the conceptualisation of regional development and regional policies, has experienced significant fundamental changes. All of these changes, the development of regional policies, management, delivery and evaluation of institutional structures brought about the change. In this context, we see that the regional development approach, from central government assumed a leading role in "top-down" planning / development concept, towards local economic actors to function more effectively undertaken by "bottom up" approach. This change in regional development policies in Turkey's efforts, the effects of global developments and the European Union accession process is due to overlap with the local dynamics. The final analysis, Within the scope of the European Union,in the regional development policies being one of the 32 chapters, Turkey has also attended the Nomenclature of Territorial Units for Statistics, established Development Agencies, transfered comprehensive regional plans into a strategic regional plans. In this context this article will discuss these fundamental changes occured in regional development policiesof Turkey.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bölgesel kalkınmanın kavramsallaştırılması ve bölgesel politikaların uygulanmasına dair tüm hususlarda, önemli temel değişimler yaşanmıştır. Tüm bu değişimler, bölgesel politikaların geliştirilmesi, yönetimi, sunumu ve değerlendirilmesine ilişkin kurumsal yapıların değişimini de beraberinde getirmiştir. Bu çerçevede; bölgesel gelişme yaklaşımının, merkezi idarenin öncü rol üstlendiği “yukarıdan aşağıya” planlama/ kalkınma anlayışından, yerel ekonomik aktörlerin daha etkin işlevler üstlendiği “aşağıdan yukarıya” kalkınma anlayışına doğru değişim geçirdiğini görüyoruz. Türkiye’de bölgesel gelişme politikalarında yaşanan bu değişim çabaları, küresel gelişmelerin ve Avrupa Birliği üyelik sürecinin etkileri ile yerel dinamiklerin örtüşmesinden kaynaklanmıştır. Son tahlilde Avrupa Birliği’ne uyum kapsamında 32 başlıktan (chapter) biri olan bölgesel gelişme politikalarında; Türkiye’de İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırmasına gidilmiş, Kalkınma Ajansları kurulmuş, kapsamlı bölge planları stratejik bölge planlarına çevrilmiştir. Bu minvalde bu makalenin temel amacı, Türkiye’de bölgesel kalkınma politikalarında yaşanan bu köklü değişimi tartışmaktır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-turkiyede-degisen-bolgesel-kalkinma-politikalari.pdf
  • 6
29
46
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Al, H. (2002). Bilgi Toplumu ve Kamu Yönetiminde Paradigma Değişimi. İstanbul: Bilimadamı Yayınları. sf. 122.
Allmendinger, P. ve Tewdwr-Jones, M. (2000). Spatial Dimensions and Institutional Uncertainties Of Planning and
the New Regionalism, Environment and Planning C: Government and Policy 18:711-26.
Amin, A. and N. Thrift (1994). ‘Living in the global’. In Amin, A. and N. Thrift (eds) Globalization, Institutions and
Regional Development in Europe, Oxford University Press.
Amin, A., (1999). “An Institutionalist Perspective On Regional Economic Development”, Int. J. Urban and Reg.
Res.23, 365-378.
Azrak, Ü. (2004). Türk İdaresinde Reform Girişimlerinin Değerlendirilmesi, Hukuk ve Adalet Dergisi, sayı 2, 2004b,
s.223-235.
Brasche U. (2001). Avrupa Birligi’nin Bölgesel Politikaları ve Türkiye’nin Uyumu, (Çev. H. Cansevdi), İstanbul:
İstanbul İktisadi Kalkınma Vakfı Yayınları, s.13.
Dinçer, Ö., Yılmaz, C. (2003). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma:1 Değişimin Yönetimi İçin Yönetimde
Değişim, T.C. Başbakanlık, sf.118, 127-135, Ankara.
Dinler, Z. (2005). Bölgesel İktisat. Bursa: Ekin Kitabevi Yayınları, sf.216.
DPT (2003). Ön Ulusal Kalkınma Planı Bölgesel Gelişme Stratejileri, Bölgesel Gelişme ve Yapısal Uyum Genel
Müdürlüğü, Ankara, s.250.
Erk, N. (2003). Yerel Kalkınma Modelleri ve Türkiye Ekonomisi, Ekonomistler Platformu, Çukurova Üniversitesi
İ.İ.B.F., Adana, s.1.
Eryılmaz, B. (2003). Kamu Yönetimi. Gözden Geçirilmiş Yeni Baskı, İstanbul: Erkam Matbaası, sf. 21.
Giddens, A. (1998). The Third Way: The Renewal of Social Democracy. Cambridge: Polity Press,.
Heper, M. (1973). Osmanlı-Türk Devletinde Bürokrasinin Siyasal Rolü; Kamu Yönelimi Kuramı Açısından Bazı
Gözlemler, Amme İdaresi Dergisi (C.6.S2), s. 29-40, Ankara.
Keating M. (1998). The New Regionalism in Western Europe. Kanada: Western Ontario Universitesi, sf. 72-73.
Keating, M. (1998). “İs There a Regional Level of Government in Europe”, in Regions in Europe, ed. By. Patrick Le
Gales and Christian Lequesne, Routledge.
Malmberg, A. (1996). İndustrial geography: agglomeration and local milieu, progress in human geography, 20.3,
392-403.
Mengi, A. (1998). Avrupa Birligi’nde Bölgeler Karsısında Yerel Yönetimler, Ankara: Siyasal Kitabevi, s.43.
OECD ve EUROSTAT, (2005). Oslo Manual, Guidelines for Collecting and Interpreting Innovation Data, OECD and
EUROSTAT, sf. 31, Paris.
Özkiraz, A. (1999). Sabri F. Ülgener’de Zihniyet Analizi, Yayınlanmamıs Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi
Sosyoloji Anabilim Dalı, sf.245, Ankara.
Porter Micheal E. (1998). Clusters and the New Economics of Competition, Harvard Business Review, November-
December, 77-90, sf.199.
Richardson H.W. (1979) Regional and Urban Economics, Second Edition, Pitman, Toronto, Canada, s.18.
Sürgit, K. (1972). Türkiye’de İdari Reform. Ankara: TODAİE Yayınları, sf 70.
Şaylan, G. (2000). Kamu Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş- Kritik ve Reform Önerileri.
İstanbul: TESEV, sf. 111.
Tortop, N., Eyüp G. İsbir ve Burhan Aykaç, (1999). Yönetim Bilimi, 3.Baskı, Ankara: Yargı Yayınları, sf. 204.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com