An Overview of the Concepts of Linguistic Personality, Idiolect and Idiostyle
Journal Name:
- Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
The interest in creativity of idiolect has increased in recent years. In this context when examining the literary text or a language of literature author from a linguistic point, has come to the forefront such concepts as a linguistic personality, idiolect and idiostyle. The concepts of idiolect and idiostyle which interact with the concepts of language, text and linguistic personality, discussed by researchers from many different perspectives are. In this study especially will focus on the definitions of Russian linguists, had been done in this area. In Russian linguistics, the theory of linguistic personality began to take shape in the 1930s with the study of V. V. Vinogradov, about the language and style of the Russian writers. The theory of linguistic personality is improved by the Yu. Karaulov in the 1980’s. According to the opinion of Karaulov, linguistic personality is the sum of human characteristics that allows occurrence and perception of texts which are distinguished according to the degree of mastery of language, the originality of worldview and the consisting for a specific purpose.Karaulov examined the structure of the linguistic personality at three basic levels which are connected and interacted with each other: The linguistic and semantic level which include the grammar knowledge and vocabulary of personality in a broad sense (verbalno-semantichesky uroven); the linguistic and cognitive level which includes information about the world and which created by the signs, terms, codes that used in in the process of knowledge transfer of personality and the interaction between all of these (lingvokognitivny uroven); the pragmatic level which includes the concepts such as purpose, reasons, benefits, targets and intentions (pragmatichesky uroven). According to the definition depending on the this theory, idiolect is the sum of fixed structural language features in the language of different native speakers; idiostyle is the sum of the narrative features of different linguistic personality (author, scientist, any speaking human) which are shaped by the influence of extralinguistic bases. In this study, Karaulov’s “linguistic personality” theory will be examined in the context of different opinions on this subject. And the concepts of “linguistic personality”, “idiolect” and “idiostyle” will be extensively discussed on the basis of linguistics and literary theory.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Son yıllarda bireysel dil yaratıcılığına olan ilginin arttığı görülmektedir. Bu bağlamda edebi metni veya bir yazarın/şairin dilini dilbilimsel açıdan incelerken “bireysel dil”, “bireysel üslup” ve “dilsel kişilik” gibi kavramlar ön plana çıkmaktadır. Dil, metin ve dilsel kişilik kavramlarıyla etkileşimde bulunan bireysel dil ve bireysel üslup kavramları bilim adamları tarafından çok farklı açılardan ele alınmaktadır. Bu çalışmada özellikle Rus dilbilimcilerinin bu alanda yapmış oldukları tanımlamalar üzerinde durulacaktır. Rus dilbiliminde dilsel kişilik kuramının 1930’lu yıllarda V.V.Vinogradov’un Rus edebiyatçılarının dili ve üslubu ile ilgili çalışmalarında biçimlenmeye başladığı görülür. 1980’li yıllarda da Yu.Karaulov tarafından geliştirilir. Karaulov’a göre dilsel kişilik, yapısal dilin zorluk derecesine, gerçekliğin derin ve aslına uygun olarak yansıtılmasına, belirli bir amaca yönelik oluşlarına göre ayrılan dilsel yapıtların (metinlerin) yaratılmasını ve kavranmasını sağlayan insanın yetenek ve özeliklerinin toplamıdır. Karaulov, dilsel kişiliğin yapısını birbirine bağlı ve birbiriyle etkileşim halinde olan üç temel düzeyde ele alır: geniş anlamda kişiliğin dilbilgisi bilgilerini de kapsayan ve onun söz varlığını içeren dilsel ve anlamsal düzey (verbalno-semantiçeskiy uroven’); dünya ile ilgili bilgilerin yer aldığı, kişiliğin bilgi aktarımı sürecinde kullandığı işaret, terim, kod ve aralarındaki etkileşimin oluşturduğu dilbilimsel ve bilişsel düzey (lingvokognitivnıy uroven’); amaç, gerekçe, menfaat, hedef ve niyet gibi kavramları barındıran yararcı düzey (pragmatiçeskiy uroven’). Bu kurama bağlı olarak yapılan tanımlamaya göre bireysel dil, ayrı dil taşıyıcılarının dilinde bulunan sabit yapısal dil özelliklerinin toplamıdır; bireysel üslup ise ayrı dilsel kişiliklerin (yazar, bilim adamı, konuşan herhangi bir insan) dil dışı temellerin de etkisiyle biçimlenen anlatım özelliklerinin toplamıdır.
Bu çalışmada, yukarıda kısaca bahsettiğimiz Karaulov’un “dilsel kişilik” kuramı, konuyla ilgili farklı görüşler çerçevesinde irdelenecektir. Bununla birlikte “bireysel dil”, “bireysel üslup” ve “dilsel kişilik” kavramları dilbilimi ve edebiyat kuramı temelinde kapsamlı bir biçimde ele alınacaktır.
FULL TEXT (PDF):
- 1