Behiştî Ahmed Çelebi, Târîh-i Behiştî: Vâridât-ı Sübhânî ve Fütûhât-ı Osmânî (791-907 / 1389-1502) II, haz. Fatma Kaytaz, Ankara: Türk Tarih Kurumu, 2016, 9789751631916, 419 s.

Osmanlı Tarihinin birincil kaynaklarının gün yüzüne çıkarılıp araştırmacıların istifadesine sunulması; tarihsel süreçlerin doğru anlaşılması ve yorumlanması ve bilgilerin mukayese edilebilmesi açısından büyük önemi haizdir. Osmanlı tarihçiliğinin gelişim sürecinde II. Bayezid devri önemli bir süreçtir. Padişahın ilim ehlini himaye etmesi ve onları Osmanlı tarihi ile ilgili eserler telif etmeye teşvik etmesi bu dönemde yazılan eserlerin sayısı ve niteliği anlamında önemli bir kaynak oluşturmuştur. Osmanlı tarih yazıcığının önemli isimlerinden Âşıkpaşazâde, Tursun Bey, Neşrî, Oruç Bey ve Behiştî Ahmed Çelebi II. Bayezid döneminde eserlerini telif etmişlerdir. II. Bayezid’in bu himayesi hem edebi hem de tarihi açıdan değerli eserlerin ortaya çıkmasına vesile olmuştur. Osmanlı tarihine dair bu eserlerin birçoğu transkripsiyon ve değerlendirmeyle, bazıları da günümüz Türkçesi ile sadeleştirilerek yayınlanmıştır. Özellikle doktora çalışmalarına konu olan bu eserlerin, doktora sonrası yayına dönüştürülmesi Osmanlı tarihi üzerine çalışan araştırmacılar için büyük bir hazine değerindedir. Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü öğretim üyelerinden Yrd. Doç. Dr. Fatma Kaytaz’ın doktora konusu olan ve doktora sonrası ulaşılan yeni bilgiler eşliğinde düzenlenerek Türk Tarih Kurumu tarafından basılan Tarih-i Behiştî çalışması, bu minvalde önemli bir yayın olarak araştırmacıların istifadesine sunulmuştur.