You are here

Home » Content

ORTAOKUL ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİK DERSİ MOTİVASYON DÜZEYLERİ İLE ALGILANAN ÖĞRETMEN YAKINLIĞI ARASINDAKİ İLİŞKİ

THE RELATIONSHIP BETWEEN MATHEMATICAL MOTIVATION AND PERCEIVED TEACHER CLOSENESS OF SECONDARY SCHOOL STUDENTS

Journal Name:

  • Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi

Publication Year:

  • 2017

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In this study, it is aimed to determine mathematical motivation level of secondary school students, to test if students’ motivation is affected and shows statistically significant difference in terms of several variables and finally to examine the relationship between the mathematical motivation of students and their perceived mathematics teacher closeness. The study is designed as survey and the sample covers the randomly chosen 971 students and 40 mathematics teachers of secondary schools serving under mone at Ankara province, Çankaya, Keçiören and Haymana districts. The data collected with personal information form, motivation scale and teacher closeness scale that are applied to students are analysed by using SPSS. It is revealed that there is not any statistically significant difference between students’ motivational level and their gender however students’ academic success, grade level, maternal and paternal educational level show statistically significant difference with their motivational level. It is found out that students who have their own rooms and who are assisted by their parents have higher motivational levels compared to their counterparts. It’s also disclosed that there is a medium-level positive correlation between mathematical motivation of students and perceived teacher closeness; that teachers who have less period of service and women teachers are perceived closer by students, and finally that female students are perceiving their mathematics teachers closer to themselves.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı, ortaokul öğrencilerinin matematik dersi motivasyon düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre anlamlı farklılık gösterip göstermediğini belirlemek ve motivasyon düzeyi ile algılanan öğretmen yakınlığı arasındaki ilişkiyi incelemektir. Çalışmada 2015-2016 eğitim öğretim yılı Ankara ili Çankaya, Keçiören ve Haymana ilçelerinde MEB’e bağlı ortaokul kademesinde okuyan öğrencilerden random yöntemiyle seçilmiş 971 öğrenciye kişisel bilgi formu, motivasyon ölçeği ve öğretmen yakınlık düzeyi ölçeği uygulanmıştır. Çalışmanın sonucunda akademik başarı, sınıf düzeyi, anne-baba öğrenim durumu değişkenlerine göre öğrencilerin motivasyon düzeylerinde anlamlı farklılık olduğu, cinsiyet değişkenine göre ise anlamlı bir farklılık olmadığı bulunmuştur. Kendi odası olan ve ders çalışırken ailesinden yardım alan öğrencilerin motivasyon düzeylerinin daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Öğrencilerin matematik dersi motivasyon düzeyi ile algılanan öğretmen yakınlığı düzeyi arasında orta düzeyde pozitif bir ilişki olduğu; hizmet süresi az olan öğretmenlerin ve kadın öğretmenlerin öğrenciler tarafından daha olumlu algılandığı, kız öğrencilerin de matematik öğretmenini daha olumlu algıladıkları bulunmuştur.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-ortaokul-ogrencilerinin-matematik-dersi-motivasyon-duzeyleri-ile-algilanan-ogretmen-yakinligi-arasindaki-iliski.pdf
  • 3
252
266
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akbaba, S. (2006). Eğitimde motivasyon. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 343-361.
http://e-dergi.atauni.edu.tr/ataunikkefd/article/viewFile/1021004106/102... adresinden
alınmıştır.
Aktaş, G. (2007). Ortaöğretim öğrencilerinin algıladıkları öğretmen yakınlığı ile güdülenme düzeyleri
arasındaki ilişki: İstanbul ili örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Ağustos 2017 Cilt: 6 Sayı: 3 Makale No: 23 ISSN: 2146-9199
265
Allen, M., Witt, P., & Wheeless L. (2006), The role of teacher ımmediacy as a motivational factor in
student learning: Using meta-analysis to test a causal model. Communication Education , 55 , 21-31.
http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/03634520500343368 adresinden alınmıştır.
Altun, M. (2010). İlköğretim 2. kademe (6, 7, 8. sınıflarda) matematik öğretimi . Bursa: Aktüel.
Aluçdibi, F., & Ekici, G. (2012) Ortaöğretim öğrencilerinin biyoloji dersi motivasyon düzeylerinin farklı
değişkenlere göre incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (1), 197-
227. http://www.efdergi.ibu.edu.tr/index.php/efdergi/article/view/13 adresinden alınmıştır.
Aydın, A. (2003). Gelişim ve öğrenme psikolojisi . Ankara: Tekağaç Eylül.
Aydın, B. (2007). Fen bilgisi dersinde içsel ve dışsal motivasyonun önemi. Yayınlanmamış Yüksek
Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
Bacanlı, H. (2006). Gelişim ve öğrenme . Ankara: Nobel.
Bayındır, N., & Özel, A. (2008).Gelişim öğrenme ve eğitim . Ankara: Pelikan.
Budak, H. (2016). İlkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin öz düzenleme, motivasyon, biliş üstü becerileri
ve matematik dersi başarılarının belirlenmesi . Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale On Sekiz
Mart Üniversitesi, Çanakkale.
Dede, Y., & Argün, Z. (2004). Öğrencilerin matematiğe yönelik içsel ve dışsal motivasyonlarının
belirlenmesi. Eğitim ve Bilim, 29 , 49-54. http://egitimvebilim.ted.org.tr/index.php/EB/article/view/5041
adresinden alınmıştır.
Durmaz, S. (2007). Öğretmenlerin sınıf içi iletişim becerilerine ilişkin öğretmen ve öğrenci görüşleri.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi, Malatya.
Elmas, Z. (2013). İlköğretim öğrencilerinin ve öğretmenlerinin fen ve teknoloji dersindeki öğrencinin
başarısını, tutumunu ve motivasyonunu etkileyen öğretmen nitelikleri ile ilgili algıları. Yayınlanmamış
Yüksek Lisans Tezi, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Burdur.
Erden, M., & Akman, Y. (2005). Gelişim ve öğrenme . Ankara: Arkadaş.
Erden, M. (2005). Öğretmenlik mesleğine giriş . Ankara: Epsilon.
Ergün, M. (2010). Sınıfta motivasyon. Karip, E. (Ed.) Sınıf yönetimi (ss.131-147). Ankara: Pegem
Akademi.
Ertem, H. (2006). Ortaöğretim öğrencilerinin kimya dersine yönelik güdülenme tür (içsel ve dışsal) ve
düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi . Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir
Üniversitesi, Balıkesir.
Gömleksiz, M., & Kan, A. (2012). Eğitimde duyuşsal boyut ve duyuşsal öğrenme. Turkish Studies, 7
(1), 1159-1177. http://www.turkishstudies.net/Makaleler/1735459663_60.pdf adresinden alınmıştır.
İnel Ekici, D., Kaya, K., & Mutlu, O. (2014). Ortaokul öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik
motivasyonlarının farklı değişkenlere göre incelenmesi: Uşak ili örneği. Mersin Üniversitesi Eğitim
Fakültesi Dergisi, 10( 1), 13-26. http://dergipark.ulakbim.gov.tr/mersinefd/article/view/5000006567
adresinden alınmıştır.
Kahraman, E. (2014). Öğrencilerin motive edici öğretmen davranışları hakkındaki algıları .
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ufuk Üniversitesi, Ankara.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Ağustos 2017 Cilt: 6 Sayı: 3 Makale No: 23 ISSN: 2146-9199
266
Kılıç, A. (2011). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin genel başarıları, matematik başarıları,
matematik dersine yönelik tutumları, güdülenmeleri ve matematik kaygıları arasındaki ilişki .
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Kızıltepe, Z. (2004). Öğretişim (Eğitim psikolojisine çağdaş bir yaklaşım). İstanbul: Ofset.
Kolburan Geçer, A. (2002). Öğretmen yakınlığının öğrencilerin başarıları, tutumları ve güdülenme
düzeyleri üzerindeki etkisi . Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational
and Psychological Measurement , 30 , 607-610.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2009). İlköğretim matematik dersi 6-8. sınıflar öğretim programı ve kılavuzu.
Talim Terbiye Kurulu , Ankara. http://ttkb.meb.gov.tr/program2.aspx adresinden alınmıştır.
Pogue, L., & Ahyun, K. (2006). The effect of teacher nonverbal ımmediacy and credibility on student
motivation and affective learning. Communication Education, 55 , 331-344.
http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/03634520600748623 adresinden alınmıştır.
Selçuk, Z. (2004). Gelişim ve öğrenme . Ankara : Nobel.
Sönmez, V. (2010). Program geliştirmede öğretmen el kitabı . Ankara : Anı.
Tonguç, D. (2013). Sekizinci sınıf öğrencilerinin motivasyon düzeylerinin ve öz- düzenlemeye dayalı
öğrenme stratejilerinin matematik başarısını yordama gücü. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi,
Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
Yaman, S., & Dede, Y. (2007). Öğrencilerin fen teknoloji ve matematik dersine yönelik motivasyon
düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi , 52 , 615-
638.
Yazıcı, H. (2012). Motivasyon. Özbay, Y. & Erkan, S. (Ed.) Eğitim Psikolojisi (ss.379-403). Ankara:
Pegem Akademi.
Yenice, N., Saydam, G., & Telli, S. (2012). İlköğretim öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik
motivasyonlarını etkileyen faktörlerin belirlenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi
Dergisi , 13( 2), 231-247.
http://kefad2.ahievran.edu.tr/archieve/pdfler/Cilt13Sayi2/JKEF_13_2_2012... adresinden
alınmıştır.
Yerlikaya, İ. (2014). İlkokul ve ortaokul öğrencilerinin eğitime ilişkin motivasyonlarının çeşitli
değişkenler açısından incelenmesi. Tarih Okulu Dergisi . 7(19), 773-795.
http://johschool.com/DergiTamDetay.aspx?ID=602 adresinden erişilmiştir.
Yeşilyaprak, E. (2004). Pedagojik motivasyon: Eğitici- öğrenci iletişimi . Yayınlanmamış Yüksek Lisans
Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Yorgancı, B. (2011). Öğretmenlerin, öğretmen adaylarının ve öğrencilerin motivasyonu algılama
farklılıkları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi, Balıkesir.
Yüksel, G. (2007). Öğrenme için motivasyon. Özdemir, Ç. (Ed.) Sınıf yönetimi (ss. 77-117). Ankara:
Ekinoks.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com