You are here

Home » Content

EĞİTİM FAKÜLTESİ ÖĞRENCİLERİNİN ÇEŞİTLİ TELEVİZYON PROGRAMLARINI İZLEME SÜRESİNİN CİNSİYET VE SINIF SEVİYESİNE GÖRE DEĞERLENDİRİLMESİ (ERZİNCAN EĞİTİM FAKÜLTESİ ÖRNEĞİ)

AN EVALUATION ON WATCHING TELEVISION DURATION OF COLLEGE OF EDUCATION STUDENTS ACCORDING TO THEIR SEX AND CLASS LEVEL (THE EXAMPLE OF THE FACULTY OF ERZİNCAN EDUCATION )

Journal Name:

  • Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2007

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this research is to clear whether the duration of television watching of the students in the faculty of education differs from each other according to their sex and class level. The data was collected from 590 male and 439 female, totally 1029 students who enrolled six different college programs. T-test was made to clear whether duration of watching various television programs according to sex and ANOVA test was made to clear whether duration of watching various television programs according to class level. The duration of watching some television programs such as sport, music, and news programs differs from each other according to gender; but duration of watching documentary, magazine, and others and others (soap opera, cartoon film, advertisement etc.) do not differs. The duration of watching some television programs such as sport, documentary, and news programs differs from each other according to class level; but duration of watching some television programs such as music, magazine, and others (soap opera, cartoon film, advertisement etc.) do not differs.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Araştırmanın amacı, eğitim fakültesi öğrencilerinin çeşitli televizyon programlarını izleme sürelerinin cinsiyet ve sınıf düzeyine göre değişip değişmediğini incelemektir. Veriler anket formu kullanılarak altı farklı öğretmen yetiştirme programına kayıtlı 590 erkek ve 439 kız olmak üzere toplam 1029 öğrenciden toplanmıştır. Öğrencilerin çeşitli televizyon programlarını izleme sürelerinin cinsiyete göre değişip değişmediğini belirlemek için bağımsız t-testi, sınıf düzeyine göre değişip değişmediğini tespit etmek için F testi (ANOVA) uygulanmıştır. Öğrencilerin televizyonda spor, müzik ve haber programlarını izleme sürelerinin cinsiyete göre anlamlı ölçüde farklı olduğu; ancak belgesel, magazin ve diğer programları izleme süresinin değişmediği belirlenmiştir. Sınıf seviyesine göre ise öğrencilerin spor, belgesel ve haber programlarını izleme süresinin anlamlı ölçüde farklı olduğu, müzik, magazin ve diğer (dizi film, çizgi film, reklâm vb) programları izleme süresinin değişmediği tespit edilmiştir. Toplam televizyon izleme süresinin cinsiyet ve sınıf seviyesi bakımından anlamlı ölçüde farklı olduğu tespit edilmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-egitim-fakultesi-ogrencilerinin-cesitli-televizyon-programlarini-izleme-suresinin-cinsiyet-sinif-seviyesine-gore-degerlendirilmesi-erzincan-egitim-fakultesi-ornegi.pdf
  • 1
37-49
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Aydoğan, Y., Aral, N. (2006). Üniversite Öğrencilerinin Boş Zamanlarında Kitle
İletişim Araçlarını Kullanmalarının İncelenmesi. Çağdaş Eğitim, 328, 33-
39.
Bahar, H. H. (2001). Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Boş Zaman Etkinliklerine İlişkin
Yönelimleri ve Bu Etkinlikleri Gerçekleştirme Düzeyleri. Erzincan
Eğitim Fakültesi Dergisi, 3 (1), 12-28.
Balcı, V. (2003). Ankara'daki Üniversite Öğrencilerinin Boş Zaman Etkinliklerine
Katılımlarının Araştırılması [Elektronik versiyon]. Milli Eğitim Dergisi,
158.
Baran, G. A. (1997). İletişim Sosyolojisi. Ankara: Afşaroğlu Matbaası.
Caldwell, L., Darling, N. (1999). Leisure Context, Parental Control, and Resistance
to Peer Pressure as Predictors of Adolescent Partying and Substance Use:
An Ecological Perspective. Journal of Leisure Research, 31 (1), 57-77.
Çakır, V. (2005). Bir Sosyal Etkinlik Olarak Eğlence ve Televizyon. Selçuk Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13, s. 123-142.
Dağ, F., Yazıcı, K., Güvenç, G., Rezaki, M., Demir, N. Ö., Özer, Ö., Özer, Ö. A.,
Tunçel, M. (2005). Televizyon Programlarındaki Şiddet İçeriğinin, Müstehcenliğin
ve Mahremiyet İhlǎllerinin İzleyicilerin Ruh Sağlığı Üzerindeki
Olumsuz Etkileri,
(2006, Haziran 09).
Demiray, U. (1987). Açıköğretim Fakültesi Öğrencilerinin Boş Zamanlarını Değerlendirme
Eğilimleri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi
Yayını.
Erkal, M. (1992). Sosyolojik Açıdan Spor. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları
Vakfı.
Gökmen, H., Açıkalın, A. Koyuncu, N., Saydar, N. (1985). Yükseköğrenim Öğrencilerinin
Serbest Zaman Etkinlikleri, Kendilerini Gerçekleştirme Düzeyleri.
Ankara: Milli Eğitim gençlik ve Spor Bakanlığı Gençlik Hizmetleri ve Faaliyetleri
Dairesi Başkanlığı Yayını.
Hacıoğlu, N., Gökdeniz, A., Dinç, Y. (2003). Boş Zaman ve Rekreasyon Yönetimi.
Ankara: Detay Yayıncılık.
Hills, P., Argyle, M., Reeves, R. (2000). Individual differences in Leisure
Satisfactions: An investigation Of Four Theories Of Leisure Motivation.
Personality and Individual Differences, 28, 763-779.
Huston, A., Wright, J., Marquis, J., Green, S. (1999), How Young Children Spend
Their Time: Television and Other Activities. Developmental Psychology,
35 (4), 912-925.
Kaptan, S. (1993). Bilimsel Araştırma ve İstatistik Teknikleri, Ankara: Tekışık Web
Ofset Tesisleri.
Karaküçük, S. (1999). Rekreasyon – Boş Zamanları Değerlendirme. Ankara: Gazi
Kitabevi.
Karasar, N., Hakan, A., Can, G., Özdeş, K., Sözer, E., Gültekin, M., Anıl, H., Boyacı,
A., Şenel, Aysın (1999). Anadolu Üniversitesi Öğrencilerinin Sosyo-
Kültürel ve Sosyo-Ekonomik Özellikleri ile Beklenti ve Sorunları. Eskişehir:
Anadolu Üniversitesi Yayını.
Kılbaş, Ş. (2001). Rekreasyon – Boş Zamanı Değerlendirme. Adana: Anaca Yayınları.
Korkmaz, A. (2000). Yüksek Öğretim Gençliğinin Problemleri. Milli Eğitim, 145,
41-45.
Mangır, M., Alisinanoğlu, F., Müniroğlu, S. (1996). Üniversite Öğrencilerinin Serbest
Zaman Etkinliklerinin İncelenmesi. Çağdaş Eğitim. 21 (227), 15-18.
Mete, M. (1999). Televizyon Yayınlarının Türk Toplumu Üzerindeki Etkisi, Ankara:
Atatürk Yüksek Kurumu Atatürk Kültür Merkezi Yayını.
Özer, Ö. (2004). Yetiştirme Kuramı: Televizyonun Kültürel İşlevlerinin İncelenmesi.
Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
Orhon, E. N. (2004). Değişim Değeri Açısından Televizyon Haberi-Teknolojik ve
İdeolojik Boyutuyla Metalaşan Televizyon Haberleri. Eskişehir: Anadolu
Üniversitesi Yayını.
Osgood, D. W., Wilson, J. K., O’Malley, P. M., Bachman, J. G., Johnston,L. D.
(1996). Routine Activities and Individual Deviant Behavior. American
Sociological Review. 61 (4), 635-655.
Piko, B. F., Vazsonyi, A. T. (2004). Leisure Activities and Problem Behaviours
Among Hungarian Youth. Journal of Adolsence, 27, 717-730.
Senemoğlu, N. (2004). Gelişim, Öğrenme ve Öğretim-Kuramdan Uygulamaya. Ankara:
Gazi Kitabevi.
Signorielli, N. (2004). Aging on Television: Message Relating to Gender, Race, and
Occupation in Prime Time. Journal of Broadcasting and Electronic Media,
48 (2), 279
Tavşancıl, E. (2002). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi, Ankara: Nobel
Yayınevi.
Tekin, M., Toker, E., Kiriş, N., Duman, Y. (1990). Üniversite Gençliğinin Radyo,
Televizyon, Sinema Ve Tiyatro İzleme Alışkanlıkları. Ankara Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 23 (1), 352-370.
Terzioğlu, A., Yazıcı, M. (2003). Üniversite Öğrencilerinin Boş Zamanlarını Değerlendirme
Anlayış ve Alışkanlıkları (Atatürk Üniversitesi Örneği). Erzincan
Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (2), 1-32.
Tezcan, M. (1982). Sosyolojik Açıdan Boş Zamanların Değerlendirilmesi. Ankara:
Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayını.
Uyguç, Ü., Genç, A. (1998). Radyo Televizyon Haberciliği, İstanbul.
Varış, F., Gürkan, T. Pektaş, S., Gözütok, D., Gürbüztürk, O., Babadoğan, C.
(2001). Eğitim Bilimine Giriş, Ankara: A. Ü. Basımevi.
Williams, R. (2003). Televizyon, Teknoloji ve Kültürel Biçim. Çev. Ahmet Ulvi
Türkbağ, Ankara: Dost Kitabevi.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com