Akgündüz, Y. (2014). “Otel Çalışanlarının
Örgütsel Sessizliği Tercih
Etmelerinde Örgütsel Güvenlerinin
Etkisi”, Organizasyon ve Yönetim
Bilimleri Dergisi, 6 (1): 184-199.
Alparslan, A.M. (2010). Örgütsel
Sessizlik İklimi ve İşgören Sessizlik
Davranışları Arasındaki Etkileşim:
Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi
Öğretim Elemanları Üzerinde Bir
Araştırma, Süleyman Demirel
Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü,Yüksek Lisans Tezi,
Isparta.
Arlı, D. (2013). “İlkokul Müdürlerinin
Örgütsel Sessizlik ile İlgili
Görüşleri”, Trakya Üniversitesi
Eğitim Fakültesi Dergisi, 3 (2):69-
84.
Aydın, U. (2003). “İş Hukuku Açısından
İşçinin Bilgi Uçurması”, Sosyal
Bilimler Dergisi, 2 (2): 79-100.
Beheshtifar, M., Borhani, H. ve
Moghadam, M.N. (2012).
“Destructive Role of Employee
Silence in Organizational
Success”,International Journal of
Academic Research in Business and
Social Sciences, 2 (11): 275-282.
Bildik, B. (2009). Liderlik Tarzları,
Örgütsel Sessizlik ve Örgütsel
Bağlılık İlişkisi, Gebze Yüksek
Teknoloji Enstitüsü Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi,
Gebze.
Bouville, M. (2008). “Whistle-blowingand
Morality”, Journal of Business
Ethics, 81 (3): 579-585.
Brief, A.P. ve Motowidlo, S. J. (1986).
“Prosocial Organizational
Behaviors”,Academy of
Management Review, 11 (4): 710-
725.
Brodie, P.P. (1998). “Whistleblowing: A
Moral Dilemma”, Plastic Surgical
Nursing, 18 (1): 56-58.
Brown, A.J. (2008). Whistleblowing in
The Australian Public Sector :
Enhancing The Theory and Practice
Of İnternal Witness Management in
Public Sector Organisations, Anu E
Press, Australia, 333s.
Chiu, R. K. (2003). “Ethical Judgement
and Whistleblowing Intention:
Examining The Moderating Role of
Locus of Control”, Journal of
Business Ethics, 43 (1/2): 65-74.
Çakıcı, A. (2007). “Örgütlerde Sessizlik:
Sessizliğin Teorik Temelleri ve
Dinamikleri”, Ç.Ü. Sosyal Bilimler
Enstitüsü Dergisi, 16 (1): 145-162.
Çakıcı, A. (2008). “Örgütlerde Sessiz
Kalınan Konular, Sessizliğin
Nedenleri ve Algılanan Sonuçları
Üzerine Bir Araştırma”, Ç.Ü. Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17 (1):
117-134.
Çakıcı, A. ve Çakıcı, A. C. (2007).
“İşgören Sessizliği: Konuşmak mı
Zor, Sessiz Kalmak mı Zor?”, 15.
Ulusal Yönetim ve Organizasyon
Kongresi, Sakarya Üniversitesi, ss.
389- 400.
Dasgupta, S. ve Kesherwani, A. (2010).
“Whistleblowing: A Survey of
Literature”,The IUP Journal of
Corporate Governance, 9 (4): 57-70.
Dyne, L.V., And, S. ve Botero, I.C.
(2003). “Conceptualizing Employee
Silence and Employee Voice as
Multidimensional Constructs”,
Journal of Management Studies, 40
(6):1359-1392.
Eaton, T. V. ve Akers, M. D. (2007).
“Whistleblowing and Good
Governance”, The CPA Journal,77
(6): 66-71.
Erenler, E. (2010). Çalışanlarda Sessizlik
Davranışının Bazı Kişisel ve
Örgütsel Özelliklerle İlişkisi: Turizm
Sektöründe Bir Alan Araştırması,
Hacettepe Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi,
Ankara.
Eroğlu, A. H., Adıgüzel, O. ve Öztürk,
U.C. (2011). “Sessizlik Girdabı ve
Bağlılık İkilemi: İşgören Sessizliği
ile Örgütsel Bağlılık İlişkisi ve Bir
Araştırma”, Süleyman Demirel
Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler
Fakültesi Dergisi, 16 (2): 97-124.
Fleddermann, C. B. (2008). Engineering
Ethics, Pearson Education, Inc.,
Publishing as Prentice Hall, New
Jersey. 187s.
Gerçek, H. (2005). “Mühendislikte Etik
Sorunların Ele Verilmesi”,
Madencilik Dergisi, 44 (4): 29-38.
Gül, H. ve Özcan, N. (2011). “Mobbing
ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki
İlişkiler: Karaman İl Özel İdaresinde
Görgül Bir Çalışma”,
Kahramanmaraş Sütçü İmam
Üniversitesi İİBF Dergisi, 2: 82-134.
Henriksen, K. ve Dayton, E. (2006).
Organizational Silence and Hidden
Threats to Patient Safety, HSR:
Health Services Research, 41 (4):
1539-1554.
Hitt, W. D. (1990). Ethics and Leadership:
Putting Theory Into Practice,
Colombus OH: Batelle Press.
Jubb, P. B. (1999). “Whistleblowing: A
Restrictive Definition and
Interpretation”, Journal of Business
Ethics, 21 (1): 77-94.
Kahveci, G. (2010). İlköğretim
Okullarında Örgütsel Sessizlik ile
Örgütsel Bağlılık Arasındaki
İlişkiler, Fırat Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans
Tezi, Elazığ.
Kahveci, G. ve Demirtaş, Z. (2013).
“Okul Yöneticisi ve Öğretmenlerin
Örgütsel Sessizlik Algıları”, Eğitim
ve Bilim, 38 (167): 50-64.
Kaptein, M. (2011). “From In action to
External Whistleblowing: The
Influence of the Ethical Culture of
Organizations on Employee
Responses to Observed Wrong
doing”, Journal of Business Ethics,
98 (3): 513-530.
Karacaoğlu, K. ve Cingöz, A. (2009).
“İşgören Sessizliğinin Kaynağı
Olarak Liderlik Davranışı ve
Örgütsel Adalet Algısı”, 17. Ulusal
Yönetim ve Organizasyon Kongresi,
Eskişehir.
Keenan, J. P. (2002). “Whistleblowing: A
Study of Managerial Differences”,
Employee Responsibilities and
Rights Journal, 14 (1): 17-32.
Kılıç, G., Tunç, T., Saraçlı, S. ve Kılıç, İ.
(2013). “Örgütsel Stresin Örgütsel
Sessizlik Üzerine Etkisi: Beş Yıldızlı
Termal Otel İşletmelerinde Bir
Uygulama”, İşletme Araştırma
Dergisi, 5 (1): 17-32.
King, G. (1999). “The Implications of an
Organization’s Structure on
Whistleblowing”, Journal of
Business Ethics,20 (4): 315-326.
Larmer R. A. (1992). “Whistleblowing
and Employee Loyalty”, Journal of
Business Ethics, 11 (2): 939-948.
Lewis, D.,Ellis, C., Kyprianou, A. ve
Homewood, S. (2001).
“Whistleblowing at Work: The
Results of A Survey of Procedures in
Further and Higher Education”,
Education and The Law, 13 (3): 215-
225.
Mansbach, A. ve Bachner, G.Y. (2010).
“Internalor External Whistleblowing:
Nurses’ Willingness to Report
Wrong doing”, Nursing Ethics, 17
(4): 483-490.
Mcdonald, S. ve Ahern, K. (2000). “The
Professional Consequences of
Whistleblowing by Nurses”, Journal
of Professional Nursing, 16 (6): 313-
321.
Mercan, N., Altınay, A. ve Aksanyar, Y.
(2012). “Whistleblowing (Bilgi
İfşası, İhbar) ve Yolsuzlukla
Mücadelede İç Denetimin Değişen
ve Gelişen Rolü”, Organizasyon ve
Yönetim Bilimleri Dergisi, 4 (2):
167-176.
Mesmer-Magnus, J. R. ve Viswesvaran,
C. (2005). “Whistleblowing in
Organizations: An Examination of
Correlates of Whistleblowing
Intentions, Actions and Retaliation”,
Journal of Business Ethics, 62 (3):
277-297.
Miceli, M.P. ve Near J.P. (2002). “What
Makes Whistle-blowers Effective”,
Human Relations, 55 (4): 455-479.
Milliken,F. J., Morrison, E. W. ve
Hewlin, P.F. (2003).“An
Exploratory Study Of Employee
Silence: Issues That Employees
Don’t Communicate Upward and
Why”,http://w4.stern.nyu.edu/emplib
rary/Milliken.Frances.pdf, 1-35.
Morrison E.W. ve Milliken F.J. (2000).
“Organizational Silence: A Barrier to
Change and Development in a
Pluralistic World”, The Academy of
Management Review, 25 (4): 706-
725.
Nakane, I. (2006). “Silence and Politeness
in İntercultural Communication in
University Seminars”, Journal of
Pragmatics, 38: 1811-1835.
Near, J. P. ve Miceli, M. P. (1996).
“Effective Whistle Blowing”,
Academy of Management Review,
22 (3): 679-708.
Nikmaram, S., Yamchi,H.G., Shojaii, S.,
Zahrani, M.A. ve Alvani, S.M.
(2012). “Study on Relationship
Between Organizational Silence and
Commitment in Iran”, World
Applied Sciences Journal, 17 (10):
1271-1277.
Özdemir, L. ve Uğur, S.S. (2013).
“Çalışanların Örgütsel Ses Ve
Sessizlik Algılamalarının
Demografik Nitelikler Açısından
Değerlendirilmesi: Kamu Ve Özel
Sektörde Bir Araştırma”, Atatürk
Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler
Dergisi, 27 (1): 257-281.
Özler D.E., Şahin D. M. ve Atalay, C. G.
(2010). “Teorik Bir Çerçevede
Whistleblowing-Etik İlişkisi”,
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi
Sosyal Bilimler Dergisi, 11 (2): 169-
194.
Park, H., ve Blenkinsopp, J. (2009).
“Whistleblowing as Planned
Behavior: A Survey of South Kore
an Police Officers”, Journal of
Business Ethics,85 (4): 545-557.
Park, H., Blenkinsopp, J., Öktem, M. K.
ve Ömür Gönülşen, U. (2008).
“Cultural Orientation and Attitudes
Toward Different Forms of
Whistleblowing: A Comparison of
South Korea, Turkey and the U.K”,
Journal of Business Ethics,82 (4):
929-939.
Pfeffer, J. ve Salancık, G.R. (2003). The
External Control of Organizations,
Stanford University Press,
California. 300s.
Pinder, C.C. ve Harlos, K.P. (2001).
“Employee Silence: Quiescence and
Acquiescence As Responses to
Perceived Injustice”, Research in
Personnel and Human Resources
Management, 20: 331-369.
Ray, S. (2006). “Whistleblowing and
Organizational Ethics”, Nursing
Ethics, 13 (4): 438-445.
Rehg, M.T., Miceli, M.P., Near, J.P. ve
Scotter, J.R.V. (2008). “Antecedents
and Outcomes of Retaliation Against
Whistleblowers: Gender Differences
and Power Relationships”,
Organization Science, 19 (2): 221-
240.
Robbins, P. S. ve Judge, A.T. (2012).
Organizational Behavior Pearson,
(çev. İnci Erdem), Nobel Yayınevi,
14. Baskı, 660s.
Saygan, S. (2011). “Whistleblowing ve
Örgütsel Etik İklimi İlişkisi Üzerine
Bir Uygulama”, Selçuk Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek
Lisans Tezi, Konya.
Seifert, D. L. (2006). The Influence of
Organizational Justice on The
Perceived Likelihood Of Whistle-
Blowing, Washington State
University, College of Business.
Tavakoli, A. A. (2003). “Culture and
Whistleblowing an Empirical Study
of Croation and US Managers
Utilizing Hofstede’s Cultural
Dimensions”, Journal of Business
Ethics,43 (1): 49-64.
Thiessen, C.D. (1998). “Whistleblowing
in The Private And Public Sector:
Should Canada Adopt A Modified
Form Of The American
Whistleblowing Legislation?”, M.A.
Thesis, University of Manitoba and
University of Winnipeg.
Vinten, G. (2000). “Whistleblowing
Towards Quality”, The TQM
Magazine, 12 (3): 166-171.
Yalçın, B. ve Baykal, Ü. (2012).“Özel
Hastanelerde Görevli Hemşirelerin
Sessiz Kaldığı Konular ve Sessiz
Kalma Nedenleriyle İlişkili
Faktörler”, Hemşirelikte Eğitim Ve
Araştırma Dergisi, 9 (2): 42-50.
Zhang J.,Chiu R. ve Wei, L. (2009).
“Decision-Making Process of
Internal Whistleblowing Behavior in
China: Empirical Evidence and
Implications”, Journal of Business
Ethics, 88 (1): 25-41.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
