Ali al-Tusi’s Contributions to the Seventeenth Discussion of al-Ghazali's Tahafut
Journal Name:
- Beytulhikme An International Journal of Philosophy
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
In this paper, I analyze the 17th chapter of a 15th century Tahafut work by Ali al-Tusi which is devoted to the problem of causality. This analysis argues that Ali al-Tusi agrees with al-Ghazali’s 17th discussion of causality and presents a number of conceptual and argumentative structures. Like al-Ghazali, Ali al-Tusi argues that the ontological relationship between cause and ef-fect is not necessary and that this non-necessity does not weaken the certainty of our knowledge of the causal order. Ali al-Tusi dif-fers from al-Ghazali by utilizing the concept of nafs al-amr in order to deny causal necessity, applying the distinction between true and ordinary causality for the two realms of causality (i.e. physical and metaphysical), and focusing on the contradictions between the physical and metaphysical explanations of the philosophers’ theo-ries of motion. Consequently, Ali al-Tusi’s Tahafut cannot be con-sidered as a commentary in the narrow sense, because he goes be-yond the original context of al-Ghazali by taking into account post-classical thought on causality.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Bu makalede, XV. asır Tehâfüt yazarlarından Ali Tûsî’nin se-beplik meselesine hasrettiği on yedinci bölümle ilgili bir argüman-tasyon analizi sunulmaktadır. Bu analiz, Ali Tûsî’de, Gazâlî’nin Tehâfüt’ünde aynı meseleye hasredilen on yedinci bölümle benzer yanların olduğunu; yanı sıra ondan farklı kavram ve argümantasyon yapılarının bulunduğunu gösterir. Benzerliklerin başında, Ali Tûsî’nin sebepliğin ontolojik bir zorunluluk içermediği ve fakat bu durumun bilgilerimizdeki kesinliği zaafa uğratmayacağı konusunda Gazâlî ile ortaklaşması gelir. Farklar arasında ise, Ali Tûsî’nin se-beplik tartışmalarına dâhil ettiği nefsü’l-emr kavramı, hakîkî illiyet-sıradan sebebiyet ayrımı ve hareketin sebepleriyle ilgili fizik ve me-tafizik açıklamalar arasındaki çelişkilere odaklanan argümantasyon bulunur. Bu özellikleri nedeniyle Ali Tûsî’nin Tehâfüt’ü, dar anlam-da bir şerh olarak değerlendirilemez. Ali Tûsî, post-klasik dönemde sebeplikle ilgili yapılmış tartışmaları dikkate alarak on yedinci me-selede Gazâlî bağlamını aşan bir tavır sergilemiştir.
- 2