AN APPROACH TO MARGUERITE DURAS’ THE LITTLE HORSES OF TARQUINIA AS A ‘NEW NOVEL'
Journal Name:
- The Journal of Academic Social Science Studies
Key Words:
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
This work analyzes the narrative coordination of The Little Horses of
Tarquinia, which is a novel written by Marguerite Duras. She is an important
name of the New Novel movement that appeared in France, beginning from the
middle of 20th century to the 80s. The main elements of the novel; persona, time
and space have been evaluated considering their roles throughout the plot. The
novel’s significance and function within this movement can be determined
easily when it is read comparing firstly with its own fiction and principles, and secondly with other authors’ novels in this period. The 20th century ‘New
Novel’ is considered as a rebellion against traditional classical novel which is
carried to its highest level by Honoré de Balzac with his The Human Comedy in
the 19th century. Certainly, the political, social and economic differences
between two centuries are the main reasons for this rebellion. The new type of
novel is supposed to possess a style, form and context which would represent a
new generation instead of the traditional classical one, since the 20th century
people do not have the same life standards as the people from previous century.
In the new century, the rising bourgeois values reveal the feature of alienation
that separates humans completely from their nature by turning towards
materialism. Henceforth, it is impossible for the decayed human life to have a
unity of time and space. Capitalist bourgeois traditions, which attempt to
control everything, consider commodities and material values to be superior to
human essence, and humans become the slaves of these new traditions. Thus, in
this context, the ‘New Novel’ displays the tragic condition of the human being
with its most striking aspects and becomes the spokesman of a new generation
by attracting society’s attention.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Bu çalışmada 20. yüzyıl ortalarından başlayarak seksenli yıllara kadar
özellikle Fransa’da beliren Yeni Roman anlayışının önemli temsilcilerinden olan
Marguerite Duras’ın Tarquinia’nın Küçük Atları adlı romanının anlatı yerlemleri
yeni roman anlayışı çevreninde incelenmiştir. Romanın başat öğeleri kişi,
zaman ve uzam romanın olay örgüsünde üstlendikleri işlevler açısından
değerlendirilmiştir. Tarquinia’nın Küçük Atları, yakın düzlemde kendi
özkurgusu ve asalları, geniş düzlemde de bu dönemdeki öteki yazarların
romanlarıyla karşılaştırılarak okuduğunda, bu akımın içindeki yeri ve işlevi
daha somut olarak saptanabilecektir. Yeni Roman, 19. yüzyılda Honoré de
Balzac’ın İnsanlık Komedyası’nda doruk noktasına ulaştırdığı geleneksel kökleşik
roman anlayışına bir başkaldırı niteliği taşır. Kuşkusuz bu başkaldırının
temelinde iki yüzyıl arasındaki siyasal, toplumsal ve artırımsal ayrıklıklar
yatmaktadır. 20. yüzyılın insanı önceki yüzyılın insanı ile aynı yaşam
koşullarına iye olmadığına göre, roman türü de geleneksel kökleşik niteliklerin
yerine yeni insanı anlatan bir biçim, biçem ve içerik sergilemelidir. Bu yeni
yüzyılda yükselen kentsoylu değerler yabancılaşma hastalığına yakalanmış ve
nesneleşerek insanı bütünüyle özgün doğasından uzaklaştırmıştır. Parçalanan
insanın yaşamında bundan böyle belirli bir süre ve uzam birliğinden söz
edilemez. Heryere egemen olan anamalcı kenter değerler nesneleri / malı insan
özünün üstünde tutmakta, insan da bu yeni değerlerin tutsağı olmaktadır. İşte
böyle bir bağlamda Yeni Roman anlayışı bu kırılma ve parçalanmaya toplumun
ilgisini çekerek, insanın acıklı durumunu en çarpıcı yönleriyle sergilemekte, bir
bakıma yeni insanın sözcüsü olmaktadır.
FULL TEXT (PDF):
- 1
707-723