Buradasınız

DEMOKRASİNİN TABANA YAYILMASI, YÖNETİMDE ŞEFFAFLIK VE HESAP VEREBİLİRLİK BAĞLAMINDA BİLGİ EDİNME HAKKI KANUNU

SPREAD OF DEMOCRACY TO BASE, TRANSPARENCY IN ADMINISTRATION AND RIGHT TO INFORMATION ACT IN THE CONTEXT OF ACCOUNTABILITY

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
This study aims to deal with implementation results of Right to Information Act No. 4982 within the framework of the principle of accountability and right to information. In this study, a theoretical analysis and a collective evaluation of qualitative and quantitative changes of information applications by years is used as a method. Study consists of two parts. In the first section, the accountability concept is handled and reasons of emergence in public administration and types of accountability attempted to evaluate with transparency concept. In the second section, the right to information, the coming out of right to information act and implementation of the act is investigated. Finally, with the analysis of the applications of the act for seven years (2004-2011), it is observed that there is an increasing trend of applications being positively replied and more information given access to
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada, hesap verebilirlik ilkesi ve bilgi edinme hakkı çerçevesinde 4982 sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu’nun uygulama sonuçlarının ele alınması amaçlanmaktadır. Çalışmada yöntem olarak teorik bir çözümleme ve bilgi edinme başvurularının yıllara göre gösterdiği niteliksel ve nicelik değişiminin toplu bir biçimde ele alınarak değerlendirilmesi benimsenmiştir. Çalışma iki bölümden oluşmaktadır. Çalışmanın birinci bölümünde hesap verebilirlik kavramı ele alınarak hesap verebilirliğin kamu yönetiminde ortaya çıkış nedenleri ve türleri şeffaflık kavramı ile birlikte incelenmeye çalışılmıştır. Çalışmanın ikinci bölümünde bilgi edinme hakkı, bilgi edinme hakkı kanununun ortaya çıkışı ve uygulanması konuları irdelenmiştir. Kanunun 2004-2011 arasındaki 7 yıllık uygulaması incelenerek kanunun günümüze kadar işleyişi ile ilgili genel bir sonuca ulaşılmaya çalışılmıştır. Yapılan analiz sonucunda Olumlu cevaplanarak bilgi veya belgelere erişim sağlanan başvuruların devamlı artan bir eğilim izlediği görülmüştür.
169-192

REFERENCES

References: 

ACAR, M. and ÖZGÜR, H. (2003). Çağdaş Kamu Yönetimi, Nobel Yayın
Dağıtım, Ankara.
AKYÜZ, K. (2006). Kamusal Hesap Verebilirlik ve Medya, Yayınlanmamış
Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli Üniversitesi,
Kocaeli.
AL, H. (2002). Bilgi toplumu ve Kamu Yönetiminde Paradigma Değişimi,
Bilimadamı Yayınları, Ankara.
Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi 3/2 (2011) 169-192
21
ANAMERİÇ, H. (2004). “Bilgi Edinme Hakkı Kanunu ve Kurumsal Bilgi
Yönetimi İlişkisi”, Bilgi Dünyası, 5 (2): 168-186.
ATİYAS, İ. and SAYIN, S. (2000). Kamu Maliyesinde Saydamlık, TESEV
Yayınları, İstanbul.
AYDIN, A. H. (2009). Türk Kamu Yönetimi, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
BALCI, A. (2003). “Kamu Yönetiminde ‘Hesap Verebilirlik’ Anlayışı”, Kamu
Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar-Sorunlar, Tartışmalar, Çözüm
Önerileri, Modeller, Dünya ve Türkiye Yansımaları, BALCI vd. (Eds.),
Seçkin Yayınları, Ankara.
BARRETT, P. (2000). “Balancing Accountability and Efficiency in a More
Competitive Public Sector Environment”, Australian Journal of Public
Administration, 59 (3): 58-71.
BERKARDA, K. (2005). 4982 Sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu (BEK) ve Bilgi
Edinme Hakkı Kanununun Uygulanmasına İlişkin Esas Ve Usuller
Hakkında Yönetmelik (BEY) İçin Kullanma Kılavuzu,
http://www.tesev.org.tr/etkinlik/b_edinme_klavuz_kbekarda_28ocak.
php/, (17.12.2006).
BERTELLI, A. M. (2004). “Strategy and Accountability: Strucyural Litigation
and Public Management”, Public Administration Review, 64 (1): 28-42.
BERTELLI, A. M. and LYNN, L. E. (2003). “Managerial Responsibility”, Public
Administration Review, 63 (3): 229-268.
ÇİÇEK, C. (2006). “Açılış Konuşması”, Vatandaşın Bilgi Edinme Hakkı
Uluslararası Konferansı Konferans Tutanakları, 18 Ekim 2005, TESEV
Yayınları, Ankara.
EKEN, M. (2005). “Gizlilik Geleneğinden Şeffaf Yönetime Doğru”, Amme
İdaresi Dergisi, 38 (1): 113-130.
ERYILMAZ B. (2005). Kamu Yönetimi, Erkam Matbaası, İstanbul.
FORRER, J., KEE, E. J., NEWCOMER, E. K. and BOYER, E. (2010). “Public-Private Partnerships and the Public Accountability Question”, Public
Administration Review, 70 (3): 475-484.
İÇİMSOY, A. O. (1996). “İdari belgelere Erişim Hakkı: Bilgi Edinme Özgürlüğü
Kanunları”, Bilgi Edinme Özgürlüğü, Y. Tonta, A. Çelik (yayına haz.),
Türk Kütüphaneciler Derneği, Ankara.
Ö.DEMİRKIRAN-H.B.ESER-B.KEKLİK/Demokrasinin Tabana Yayılması…
KELLY, J.M. (2007). “The Accountability Trap”, National Civic Review, (Fall):
46-51.
MCCANDLESS, H. E. (2003). “Public Accountability and Disclosure Activism”,
Journal of Public Accountability,
http://www.centreforpublicaccountability.org/table-of-contents/,
(07.07.2011).
MOON, M.J. (2003). “Juggling and Serving Accountably: Panorama and
Normative Synthesis on Public Service”, Public Administration Review,
63 (6): 734-737.
ODER, B. (2006). “Bilgi Edinme Hakkının Sistem İçindeki Yeri”, Vatandaşın
Bilgi Edinme Hakkı Uluslararası Konferansı Konferans Tutanakları, 18
Ekim 2005, TESEV Yayınları, Ankara.
OTT, J.S. and DICKE, A.L. (2001). “Challenges Facing Public Sector
Management in an Era of Downsizing, Devolution, Dispersion and
Empowerment-and Accountability?”, Public Organization Review, 1
(3): 321-339.
ÖRNEK A. (1994). Kamu Yönetimi, Meram Yayıncılık.
ÖZAY, İ. H. (1994). “Gün Işığında Yönetim”, Politik Yozlaşma ve Şeffaf
Yönetim Sempozyumu, DEÜ İİBF Maliye Bölümü, 14-15 Nisan, İzmir.
ÖZER, M. A. (2005). Yeni Kamu Yönetimi, Teoriden Uygulamaya, Platin
Yayıncılık, Ankara.
PAGE, S. (2004). “Measuring Accountability for Results in Interagency
Collaboratives”, Public Administration Review, 64 (5): 591-606.
PARLAK, B. (2011). Kamu Yönetiminde Yeni Vizyonlar, Alfa Aktüel Yayınları,
Bursa.
PLANT, F. J. (2011). “Carl J. Friedrich on Responsibility and Authority”, Public
Administration Review, 71 (3): 471-482.
ROBERTS, N. C. (2002). “Keeping Public Officials Accountable Through
Dialogue: Resolving The Accountability Paradox”, Public
Administration Review, 62 (6).
ROMZEK, B. S. (2000). “Dynamics of Public Sector Accountability in an Era
of Reform”, International Review of Administrative Sciences, 66 (1):
21-44.
SÖZEN, S. (2005). Teori ve Uygulamada Yeni Kamu Yönetimi, Seçkin
Yayıncılık, Ankara.
Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi 3/2 (2011) 169-192
23
TANSEN, A. (2006). “Bilgi Edinme Hakkının Evrensel İlkeleri”, Vatandaşın
Bilgi Edinme Hakkı Uluslararası Konferansı Konferans Tutanakları, 18
Ekim 2005, TESEV Yayınları, Ankara.
WEBER, E. P. (1999). “The Ouestion of Accountability in Historical
Perspective”, Administration & Society, 31 (4): 451-494.
YILMAZ, A. and ÖKMEN, M. (2004). Kamu Yönetimi, Gazi Kitabevi, Ankara.
YÜKSEL, A. (2005). “Bilgi Edinme Hakkı ve 4982 Sayılı Kanun”, İdarecinin
Sesi, 112 (Eylül-Ekim): 19-24.
4982 Sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu (BEHK).
Bilgi Edinme Hakkı Kanununun Uygulanmasına İlişkin Esas Ve Usuller
Hakkında Yönetmelik (BEY).
Bilgi Edinme Hakkı Değerlendirme Raporu (2004), Türkiye Ekonomik Ve
Sosyal Etüdler Vakfı Yayınları.
http://www.tbmm.gov.tr/anayasa/anayasa_2011.doc/, (22.07.2011).
http://www.bedk.gov.tr/genel-raporlar.aspx/, (21.07.2011).
http://forgingcivictrust.org/, (07.07.2011).
http://www.accountabilitycircle.org/whyweneed.html/, (07.07.2011).
http://www.centreforpublicaccountability.org/, (07.07.2011).

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com