You are here

Home » Content

ÖZGÜVEN VE DİNİ TUTUM

SELF-CONFIDENCE AND RELIGIOUS ATTITUDE

Journal Name:

  • The Journal of Academic Social Science Studies

Publication Year:

  • 2012
DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS_244

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this study is to investigate relationship between self-confidence and religious attitude. Study group consists of 490 university students who are in different departments at Education Faculty in Sakarya University and Kilis 7 Aralik University. Self-confidence Scale (Akin, 2007), Religious Attitude Scale (Ok, 2011), and Personal Information Form were used in this research. At the same time data of study was analysed by means of Pearson correlation analysis, t test, one-way ANOVA analysis was utilize. According to the results, there is significant correlation between internal self-confidence, external self-confidence and religious attitude. Students, who have high self-confidence score, also have high religious attitude score. There are significant differences between male and female students' self-confidence and religious attitudes scores. Also religious attitude rate and self-confidence rate have changed according to the students' departments. It is important that there is not signifi cant difference between department of religious culture and moral knowledge and the others. In the result of the research, it is stated that self-confidence is an important predictor for religious attitude. As part of results, adding different demographical (income levels of family, rate of sibling, place of living, etc.) variables can be extended to the research. Also relationsip between self-confidence, religious attitude, parent attitudes, attachment styles, anxiety, and psychological well-being may be investigated by researchers.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı özgüven ile dini tutum arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Sakarya Üniversitesi ve Kilis 7 Aralık Üniversitesi Eğitim Fakültesinde farklı bölüm ve programlarda öğrenim gören 490 üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplamak için Öz-güven Ölçeği (Akın, 2007), Dini Tutum Ölçeği (Ok, 2011) ve araştırmacılar tarafından uzman görüşleriyle hazırlanan Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde, Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon analizi, t testi, tek yönlü varyans analizinden (ANOVA) yararlanılmıştır. Araştırma bulgularına göre, iç özgüven ve dış özgüven ile dini tutum arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişkiler olduğu, özgüveni yüksek olan öğrencilerin dini tutum puanlarının da yüksek olduğu gözlenmiştir. Kız ve erkek öğrencilerin özgüven ve dini tutum puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir. Araştırmada aynı zamanda dini tutum ve özgüven puanları bölümlere göre farklılaşmakla birlikte DKAB öğrencileri ile diğer programlardaki öğrencilerin dini tutumlarında istatistiksel olarak anlamlı farkın çıkmaması dikkat çekmiştir. Araştırma sonucunda özgüvenin, dini tutumun önemli bir yordayıcısı olduğu saptanmıştır. Araştırma sonuçları çerçevesinde demografik değişkenler arttırılabilir. Örneğin, özgüven ve dini tutum aile gelir düzeyi, kardeş sayısı, yaşanılan yere göre değişip değişmediği incelenebilir. Ayrıca anne baba tutumları, bağlanma stilleri, kaygı düzeyleri, psikolojik iyi oluş ile özgüven ve dini tutum arasında ilişki olup olmadığı incelenebilir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_79201_5_pp_573-586.pdf
  • 7
573-586
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ADLER, A. (2011). Yaşamın Anlam ve Amacı, İstanbul: Say Yayınları.
AKAGÜNDÜZ, N. (2006). İnsan Yaşamında Özgüven Kavramı, Ümraniye Rehberlik ve Araştırma Merkezi Müdürlüğü Yayınları, Sayı:1, İstanbul.
AKIN, A. (2007). Öz-güven Ölçeğinin geliştirilmesi ve psikometrik özellikleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 167-176.
ARKES, H. R.,
&
GARSKE,
J
. P. (1982). Psychological theories of motivation. Monterey, CA: Brooks/Cole.
BUDAK, S. (2009). Psikoloji sözlüğü, Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
CHUBB, N. H. ,FERTMAN, C. I.,
&
ROSS, J. L. (1997). Adolescent Self-Esteemand Locus of Control: A Longidutinal Study of Genderand Age Differencies, Adolescence, 32(125), 113-129.
DEMO, D. H., SMALL, S. A., & SAVIN-WILLIAMS, R. C. (1987). Family relations and the self- esteem of adolescents and their parents. J. MarriageFam. 49, 705-715.
EKŞİ, A. (1990). Çocuk, Genç, Ana-Babalar, Ankara: Bilgi Yayınevi.
FANNING, P., & MCKAY, M. (2012).
Özgüven, İstanbul: Arkadaş Yayıncılık.
FELTZ, D. L. (1988). Self-confidence and sports performance. Exerciseand Sports Science
Reviews, 16, 423-458.
FROMM, E. (1997). Sevme Sanatı. (Çeviren: Selçuk Budak), Ankara: Öteki Yayınevi.
GEÇTAN, E. (1984). Normal Dışı Davranışlar, Ankara: Maya Yayınları.
GÖKNAR, Ö. (2007). Özgüven Kazanmak, İstanbul: Arkadaş Yayınları.
HAMBLY, K. (1997). Özgüven. (Çeviri: Barış Bıçakçı), İstanbul: Rota Yayınları.
HASKEY, J. (1997). Children who experience divorce in their family, PopulationTrends, 87,
5-10.
HÖKELEKLİ, H. (2001). Din Psikolojisi, Ankara: T. D. V. Yay.
JUNG,
C
. G. (1993). Psikoloji ve Din. (Çev: Cengiz Şişman), İstanbul: İnsan Yay.
KAFALI, H. (2005). Lise öğrencilerinde dini inanç ve tutumların sosyal ilişkilere etkisi-Ergani örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
KASATURA, İ. (1998). Kişilik ve Öz-güven, İstanbul: Evrim Yayınları.
KAYA, M. (1998). Din Eğitiminde İletişim ve Dini Tutum, Samsun: Etüt Yayınları. s. 45; 53¬54.
KULAKSIZOĞLU, A. (2006). Ergenlik Psikolojisi, İstanbul: Remzi Kitabevi.
KURTULDU, P.S. (2007). İlköğretim okulu yöneticilerinin özgüven düzeyleri ile liderlik düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
LAUSTER, P. (2000). Kendine güven, Ankara: Doruk Yayınları.
Özgüven
ve Dini Tutum
1
586
MYERS, D. G. (1996). Social psychology. New York: The McGraw-Hill Companies Inc. s.
125.
PEALE, N. C. (2001).
Olumlu
Düşünmenin Gücü. (Çev: Şahin Cüceloğlu), İstanbul: Sistem
Yay.
PEKER, H. (2008). Din psikolojisi. İstanbul: Çamlıca Yayınları.
PİŞKİN, M. (1996). Self-esteem, locus of control and academic achievement of secondary school children both in England and Turkey. Yayınlanmamış doktora tezi, University of Leicester, İngiltere.
RICHARDS,
M
. H., GITELSON, I. B., PETERSON, A. C., & HARTIG, A. L. (1991). Adolescent personality in girls and boys: The role of mothers and fathers.
Psychology of Women Quarterly, 15, 65-81.
SONER, O. (1995). Aile uyumu, öğrenci özgüveni ve akademik başarı arasındaki ilişkiler. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi, İstanbul.
TEMEL, Z. F., & AKSOY, B. A. (2005). Ergen ve Gelişimi, Ankara: Nobel Yayınları.
YAVUZER, H. (2010). Çocuk Psikolojisi, İstanbul: Remzi Kitabevi.
YAVUZER, H. (2008). Çocuk Eğitimi El Kitabı, İstanbul: Remzi Kitabevi.
YAVUZER, H. (2004). Ana-Baba Okulu, İstanbul: Remzi Kitabevi.
YÖRÜKOĞLU, A. (2004), Çocuk Ruh Sağlığı, İstanbul: Özgür Yayınları

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com