You are here

SÜLEYMAN ATEŞ’İN YÜCE KUR’ÂN’IN ÇAĞDAŞ TEFSİRİ ADLI ESERİNDE İSRÂİLİYAT

İsrailiyyat in the Süleyman Ateş’s Tafsir with Titled Contemporary of the Supreme Quran

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
İsrâiliyat; commentary, which has become the science of Judaism, Christianity and other religions, the remains of the culture, religion, against or in favor of the Prophet and his colleagues laid against all kinds of news and story. This information is one of the important topics in the science of exegesis. However, the science of interpretation, which has become a major problem in terms of the science of Tafsir of this information whether you meet the Koran and the Sunnah. For this reason, the majority of the XIX and XX century scholars of exegesis took a stand against this information. This information is useless at the verses are united also in the description. This work is the interpretation of contemporary commentators Suleyman Ates’ handling of this information and views on the format of the examples reveal.
Abstract (Original Language): 
İsrâiliyat; tefsire girmiş olan Yahûdi, Hıristiyan ve diğer dinlere ait kültür kalıntılarıyla, dinin aleyhine veya lehine uydurulup Hz. Peygamber’e ve onun sahâbelerine isnâd edilen her türlü haber ve kıssadır. Bu bilgiler tefsirlerde kullanılmıştır. Ancak tefsire girmiş olan bu bilgilerin Kur’an ve Sünnet’le sabit olan bilgilere uyup uymadığı da tartışma konusu olmuştur. Bu sebeple XIX. ve XX. yüzyıl tefsir âlimlerinin büyük çoğunluğu İsrâiliyat’a karşı tavır almışlar ve ayetlerin tefsirinde bu bilgilere yer vermenin gereksiz olduğu konusunda birleşmişlerdir. Bu çalışma da çağdaş müfessirlerden Süleyman Ateş’in Tefsirinde İsrailiyat’ı ele alış biçimini ve görüşlerini örneklerle ortaya koymaktadır.
155-166

REFERENCES

References: 

Akdemir, H. (2003). “Klasik Tefsirlerde Yer Alan Bir İsrailiyat Örneği”, Harran Üniversitesi
İlahiyat Fakültesi Dergisi, 5, 70-85.
Ateş, S. (1989). Yüce Kur’ân’ın Çağdaş Tefsiri. İstanbul: Yeni Ufuk Neşriyat.
Aydemir, A. (1979). Tefsirde İsrailiyyat. Ankara.
Birışık, A. (2001). “İsrâîliyyât”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (DİA),
XXIII, 199-202.
Cerrahoğlu, İ. (1962). “Tefsir Sahasında İsraîliyyâta Kısa Bir Bakış”, Diyanet İşleri Başkanlığı
Dergisi, 1/6, 8-11.
Çelebi, İ. (1996). “Fiten ve Melahim”, DİA, XIII, İstanbul 1996, 149-154.
Ebû Şehbe, M. (1408). el-İsrailiyyat ve’l-Mevzuat fî Kütübi’t-Tefsir. Kahire: Mektebetü’s-
Sünne.
İbn Kesîr, E. (1993). Tefsîrü’l-Kur’ani’l-’Azîm. Beyrut.
Karataş, A. (2011). “Rivayet ve Dirayet Kaynakları Açısından Mâturîdî’nin Te’vîlâtü’l-
Kur’ân’ı”, Ekev Akademi Dergisi, 15/47, 161-174.
Özdemir, V. (2008). “İsrâiliyyât Türü Rivâyetlerin Hükmünü Belirleme Açısından “Ve
Haddisû An Benî İsrâile ve Lâ Harace…” Hadisi Hakkında Bir Değerlendirme”,
Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 13/2, 307-325.
Rızâ, R., Muhammed A. (1947). Tefsîrü’l-Menâr. Kahire.
Suyuti, C. (1306). el-İtkân fî Ulûmi’l-Kur’ân. Mısır: Matbaatü’l-Celiliyye.
Taberi, C. (2001). Câmiü’l-beyân fî tefsiri’l-Kur’ân. Kahire: Dâru Hicr.
Yargıcı, A. (2006). “Tefsirlerde İsrailiyyat Konusuna Eleştirel Bir Yaklaşım”, Harran
Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 11/15, 51-65.
Zehebi, M. (1990). el-İsrailiyyat fi’t-Tefsir ve’l-Hadis. Kahire.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com