You are here

ÖZELLEŞTİRME SÜRECİ ÖNCESİ YAŞANAN KRİZ DÖNEMİNDE ILICA ŞEKER FABRİKASI ÇALIŞANLARININ MESLEKİ STRES DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Investıgatıon Of Ilıca Sugar Factory Workers’ Occupatıonal Stress Level In The Depressıon Perıod Whıch Happened Prıor To The Process Of Prıvatızatıon

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
Alternating with globalization the concept of economy has led to accelerate the studies of privatization. Many people were dismissed after the privatization, however, the great majority employees who did not lose their’ employments have faced with distrustful work situation. Therefore, privatization implementations which have been perceived as crisis process by organization’ employee, to generate reactions (reactions arises. Undoubtedly, organization’s success or failure is directly related to be employee’s stress-free. For this reason, it is necessary to investigate the work places where employees spend a signifi cant portion of their lives and to display organizational stress factors. Occupational stress, both for people in the organization and the organization itself poses an important problem. Occupational stress is a unwanted concept that work in cooperation with their own physical stress resources and get together insuffi cient fi ghting concludes the result of mental and physical illness. The case of uncertainty and changes in environment confront constantly organizations with unexpected dangers or opportunities. Such situations are perceived as crisis situations in organizations. In this study, operating in Erzurum and under the scope of privatization the Sugar Factory employees’ levels of occupational stress before privatization intended for measuring with survey was applied for 82 employees. Also taking into account the demographic characteristics take place in the survey, employees’ occupational stress levels was tried to designate with multiple regression analysis. Resulting regression equation related to occupational stress has been interpreted in terms of work place employees. In the next stage of the study, artifi cial intelligence learning techniques works will continue as an alternative of obtained regression models.
Abstract (Original Language): 
Küreselleşme ile birlikte değişen ekonomi kavramı, özelleştirme çalışmalarının hızlanmasına yol açmıştır. Özelleştirmeler sonrasında birçok kişi işten atılmış, işini kaybetmeyip çalışanların büyük çoğunluğu ise güvencesiz çalışma durumu ile karşılaşmıştır. Bu yüzden özelleştirme uygulamaları örgüt çalışanları tarafından kriz süreci olarak algılanarak, tepkiler doğurmaktadır. Örgütlerin başarı veya başarısızlıkları şüphesiz ki çalışanların stressiz olmalarıyla doğrudan ilgilidir. Bu sebeple, çalışanların yaşamlarının önemli bir bölümünü geçirdikleri iş yerlerinin incelenmesi ve örgütsel stres faktörlerinin ortaya konulması gerekmektedir. Mesleki stres, hem organizasyondaki kişiler için hem de organizasyonun kendisi için önemli bir problem teşkil etmektedir. Mesleki stres, işin kendisi ile işbirliği yapan fi ziksel stres kaynakları ile yetersiz mücadeleyi beraberinde getiren zihinsel ve fi ziksel hastalık neticesi ile sonuçlanan istenmeyen bir kavramdır. Çevredeki belirsizlik ve değişiklik durumu, örgütleri sürekli olarak beklenmedik tehlike veya fırsatlarla karşı karşıya bırakmaktadır. Böyle durumlar örgütlerde kriz durumu olarak algılanmaktadır. Bu çalışmada Erzurum’da faaliyet gösteren ve özelleştirme kapsamına alınan Şeker Fabrikası çalışanlarının özelleştirme öncesi mesleki stres düzeyleri ölçülmeye yönelik 82 işgörene anket uygulandı. Ankette yer alan demografi k özelliklerde dikkate alınarak işgörenlerin mesleki stres düzeyleri çoklu regresyon analizi ile belirlenmeye çalışıldı. Elde edilen mesleki stres ile ilgili regresyon denklemi işyeri çalışanları bakımından yorumlandı. Çalışmanın sonraki aşamalarında elde edilen regresyon modellerine alternatif olarak yapay zekâ öğrenme teknikleri çalışmaları devam etmektedir.
85-92

REFERENCES

References: 

AKBULUT, E. (1991). “Kamu İktisadi Teşebbüslerinin 1980 Sonrası Gelişimi ve Özelleştirme Deneyimi”,
Türk Ekonomisine Demokrat Çözümler, İstanbul: TSESA Vakfı Yayını.
ARMSTRONG, G. ve GRIFFIN, M. (2004). “Does The Job Matter? Comparing Correlates Of Stress
Among Treatment And Correctional Staff İn Prisons”, Journal Of Criminal Justice, 32, s.
577−592.
BALCAN, Ö. (1990). “Özelleştirme ve Başarı Şansı”, İstanbul: Aydınlar Ocağı Yayını.
CEVİZOĞLU, H. (1989). “Özelleştirme”, İstanbul: İlgi Yayıncılık.
COPPER, C.L. (1987). “The Experience And Management Of Stress: Job And Organizational Determinants”,
In A. W. Riley & S. J. Zaccaro (Eds.), Occupational Stress And Organizational Effectiveness,
53-69.
ÇELİK, C. ve Özdevecioğlu, M. (2002). “Otel İşletmelerinin Ekonomik Krizden Etkilenme Düzeyleri
ve Kriz Dönemlerinde Uyguladıkları Politikalara İlişkin Bir Araştırma”, Ç.Ü.İİBF Dergisi, 9
(9), 59-94.
ÇETİNKAYA, Ö. (2001). “Türkiye’de Devlet İşletmeciliği ve Özelleştirme”, Bursa: Ekin Kitabevi.
DENİZ, M. ve SAĞLAM, M. (2007). “Kriz Dönemlerinde İşletme Stratejileri ve Malatya Organize Sanayi
Bölgesinde Faaliyet Gösteren Tekstil İşletmelerinde Bir Uygulama”, Elektronik Sosyal Bilimler
Dergisi www.e-sosder.com, 6 (20), 156-176.
DOĞAN, M. (1995). “İşletme Ekonomisi ve Yönetimi”, İzmir: Anadolu Matbaacılık.
JACKSON, S.E., SCHULER R. (1985). “A Meta-Analysis and Conceptual Critique of Research on Role
Ambiguity and Role Confl ict in Work Settings”, Organ Behav Hum Decis Processes, 36, 16- 78.
KARCIOĞLU, F. (1997). “Özelleştirme ve Örgüt İklimi”, Atatürk Ünv. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora
Tezi, s.20.
PARKER, D. F. ve DECOTIIS, T. A. (1983). “Organizational Determinants of Job Stress. Organizational
Behavior and Human Performance”, 32, 160-177.
RUHİ, E. (2003). “1982 Anayasası Çerçevesinde Sosyal Devlet ve Özelleştirme”, Ankara: Nobel Yayın
Dağıtım.
TANDIRCIOĞLU, H. (2002). “Geçiş Ekonomilerinde Özelleştirme”, Dokuz Eylül Ünv. Sosyal Bilimler
Dergisi, Cilt 4, Sayı 3, 199.
ZEHİR, B., Ö. ÇENGEL ve TEPE, F.F. (2003). “İşletmelerde Kriz Yönetimi ve Bir Vaka Çalışması”, 11.
Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı, Afyon, 394.
ZENGİN, E. (1999). “Yerel Yönetimlerde Özelleştirme”, Konya: Mimoza Basım Yayım.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com