Buradasınız

Anasayfa » Content

İLK VE ORTAÖĞRETİM ÖĞRETMENLERİNİN ÖĞRENMEYİ OLUMSUZ ETKİLEYEN ÖĞRENCİ SORUNLARINA İLİŞKİN BİLGİ DÜZEYLERİ VE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ

ELEMENTARY AND SECONDARY TEACHERS’ KNOWLEDGE LEVELS AND SUGGESTIONS FOR SOLUTION CONCERNING STUDENT PROBLEMS THAT NEGATIVELY INFLUENCE LEARNING

Journal Name:

  • Kastamonu Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi

Publication Year:

  • 2013

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study is to determine teacher knowledge and behaviors on the definition and possible solution regarding student problems such as hyperactivity, low self-esteem, exam anxiety, lack of attention and concentration disorder, lack of motivation, learned helplessness, learning disability, lack of self-confidence. Study group included 200 teachers from different subject areas who work in 16 elementary and secondary schools in Eskiºehir. Data was analyzed with content analysis, one of the qualitative research methods. Analyses indicated that 13.25 % of teachers on the definition of problems and 24 % of them did not have any ideas on how to solve those problems. Findings were presented separately for each one of problem area as well as overall evaluations on them were completed.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı, öğrenci sorun durumlarından olan hiperaktivite, düşük öz-saygı, sınav kaygısı, dikkat eksikliği ve konsantrasyon bozukluğu, güdülenme eksikliği, öğrenilmiş çaresizlik, öğrenme güçlüğü, özgüven eksikliğinin tanımı ve çözümü konusundaki öğretmen bilgi ve davranışlarının belirlenmesidir. Çalışma grubu Eskişehir’deki 16 ilk ve ortaöğretim okulunda görev yapan farklı branşlardaki 200 öğretmenden oluşmaktadır. Nitel araştırma yöntemi kullanılarak gerçekleştirilen araştırmada veriler içerik analizine tabi tutulmuştur. Analizler öğretmenlerin %13.25’inin sorunların tanımı konusunda; %24’ünün de bu sorunların çözümü konusunda hiçbir fikri olmadığını göstermiştir. Bulgular her bir sorun durumu için ayrı ayrı ve toplu değerlendirmeler biçiminde sunulmuştur.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-ilk-ortaogretim-ogretmenlerinin-ogrenmeyi-olumsuz-etkileyen-ogrenci-sorunlarina-iliskin-bilgi-duzeyleri-cozum-onerileri.pdf
  • 1
111-130
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. Altun, T., Ekiz, D. ve Odabaşı, M. (2011). Sınıf öğretmenlerinin sınıflarında karşılaştıkları
okuma güçlüklerine ilişkin bir nitel araştırma. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi
Dergisi, 17, 80-101.
2. Ataman, A. ve Kahveci, G. (2009). Öğrenme yetersizliği ya da özgül öğrenme güçlüğü. A.
Ataman (Ed.), Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitime giriş içinde (s. 153-170). Ankara:
Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
3. Beaman, R., & Wheldall, K. (1997). Teacher perceptions of troublesome classroom behaviour:
A review of recent research. Special Education Perspectives, 6, 49–55.
4. Brown, T.E. (2005). Dikkat eksikliği bozukluğu: Çocuklarda ve yetişkinlerde odaklanamayan
zihin. Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
5. Burger, J.M. (2006). Kişilik: Psikoloji biliminin insan doğasına dair söyledikleri (Çev. İ.D.E.
Sarıoğlu). İstanbul: Kaknüs Yayınları. (2004).
6. Clark, C. M., & Peterson, P. L. (1986). Teachers’ thought processes. In M. C. Wittrock (Ed),
Handbook of Research on Teaching (3rd edn), (pp. 255-295). New York: Macmillan.
7. Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2000). Research methods in education. London, UK:
Routledge Falmer.
8. Conway, R. (2005). Encouraging positive interactions. In P. Foreman (Ed.), Inclusion in action
(3rd ed., pp. 209–258). Southbank, Vic., Australia: Thomson Learning.
9. Coslin, P.G. (1997). Adolescents’ judgements of the seriousness of disruptive behaviour at school
and of the sanction appropriate for dealing with it. Journal of Adolescence, 20, 707–715.
10. Ercan, E.S., Erdoğan, İ., Tamar, M. ve Aydın, C. (2001). Dikkat eksikliği ve hiperaktivite
bozukluğu tanısı alan çocukların tedavisinde anne baba eğitiminin uygulanması. A. Soykan
Aysev (Ed.), Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ve özgül öğrenme güçlüğü içinde (s. 227-
240). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
11. Erdur-Baker, Ö., Özmen, O. ve Özmen, H. (2011). Teachers’ perspectives on psychological
issues among their students. İlköğretim Online, 10(1), 197-205, 2011. [Online]: http://ilkogretim-
online.org.tr adresinden 5 Şubat 2011 tarihinde indirilmiştir.
12. Gündoğdu, B. (2001). Özgül öğrenme güçlüğüne yaklaşım. A. Soykan Aysev (Ed.), Dikkat eksikliği
hiperaktivite bozukluğu ve özgül öğrenme güçlüğü içinde (s. 153-164). Ankara: Ankara
Üniversitesi Basımevi. 13. Haroun, R., & O’Hanlon, C. (1997). Teachers’ perceptions of discipline problems in a jordanian
secondary school. Pastoral Care in Education, 15: 29–36. doi: 10.1111/1468-0122.00053.
14. Hart, P., Wearing, A., & Conn, M. (1995). Conventional wisdom is a poor predictor of the relationship
between discipline policy, student misbehaviour and teacher stress. British Journal
of Educational Psychology, 65, 27–48.
15. Herrera, M., & Little, E. (2005). Behaviour problems across home and kindergarten in an Australian
sample. Australian Journal of Educational and Developmental Psychology, 5, 77–90.
16. Ho, C., & Leung, J. (2002). Disruptive classroom behaviours of secondary and primary school
students. Educational Research Journal, 17, 219–233.
17. Houghton, S., Wheldall, K., & Merrett, F. (1988). Classroom behaviour problems which secondary
school teachers say they find most troublesome.B ritish Educational Research Journal, 14,297–312.
18. Infantino, J., & Little, E. (2005). Students’ perceptions of classroom behaviour problems and
the effectiveness of different disciplinary methods. Educational Psychology, 25, 491–508.
19. Jacob, A. (2005). Behaviour—whose choice? Australasian Journal of Special Education, 29(1), 4–20.
20. Kagan, D.M. (1992). Implications of research on teacher beilef. Educational Psychologist, 27, 65-90.
21. Kamphaus, R., Huberty, C., Distefano, C., & Petoskey, M. (1997). A typology of teacherrated
child behavior for a national US sample. Journal of Abnormal Child Psychology, 25, 453–463.
22. Karaca, S. (Tarih yok). Dikkati bozuk haşarı çocuklar. Eskişehir.
23. Kılıççı, Y. (2006). Okulda ruh sağlığı (5. baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
24. Koppitz, E.M. (1982). Personality assessment in the schools. In C.R. Reynolds & T.B. Gutkin
(Eds.), The handbook of school psycology (p. 273-295). New York: John Wiley & Sons, Inc.
25. Korkmazlar Oral, Ü. (2001). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ve özgül öğrenme bozukluğuna
psiko pedagojik yaklaşım. A. Soykan Aysev (Ed.), Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu
ve özgül öğrenme güçlüğü içinde (s. 133-152). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
26. Kurdoğlu, F. (2001). Özgül öğrenme bozukluğu’nda tanı ve değerlendirme . A. Soykan Aysev
(Ed.), Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ve özgül öğrenme güçlüğü içinde (s. 43-56).
Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
27. Kümbetoğlu, B. (2005). Sosyolojide ve antropolojide niteliksel yöntem ve araştırma. İstanbul:
Bağlam yayıncılık.
28. Leung, J., & Ho, C. (2001). Disruptive behaviour perceived by Hong Kong primary school
teachers. Educational Research Journal, 16, 223–237.
29. Little, E. (2005). Secondary school teachers’ perceptions of students’ problem behaviours.
Educational Psychology, 25, 369–377.
30. Little, E., & Hudson, A. (1998). Conduct problems and treatment across home and school: A
review of the literature. Behaviour Change, 15, 213–227.
31. Little, E., Hudson, A., & Wilks, R. (2000). Conduct problems across home and school. Behaviour
Change, 17, 69–77.
32. Mertin, P., & Wasyluk, G. (1994). Behaviour problems in the school: Incidence and interpretation.
Australian Educational and Developmental Psychologist, 11(2), 32–39.
33. Öktem, F. (2010-a). Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB). A.G. Akçamete
(Ed.), Genel eğitim okullarında özel gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim içinde (s. 477-
501). Ankara: Kök Yayıncılık. 34. Öktem, F. (2010-b). Özel gereksinimli çocukların özellikleri. B. Sucuoğlu ve T. Kargın (Ed.),
İlköğretim’de kaynaştırma uygulamaları: Yaklaşımlar, yöntemler, teknikler içinde (s. 75-122).
Ankara: Kök Yayıncılık.
35. Özbey, Ç. (2004). Çocuk sorunlarına yapıcı çözümler: Aşağılık kompleksinden hiperaktiviteye,
sosyal fobilerden otizme kadar çocuk sorunları ve ailelerin alması gereken önlemler. İstanbul:
İnkılap.
36. Özbey, Ç. (2011). Özel eğitimde terapi ve tedaviler. İstanbul: Kilim Matbaası San.Tic.Ltd.Şti.
37. Özsoy, Y., Özyürek, M. ve Eripek, S. (1998). Özel eğitime muhtaç çocuklar: Özel eğitime giriş
(10. baskı). Ankara: Karatepe Yayınları.
38. Özyürek, M. (2010). Öğrenme güçlüğü olan çocukların eğitimi. A.G. Akçamete (Ed.), Genel
eğitim okullarında özel gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim içinde (s. 315-336). Ankara:
Kök Yayıncılık.
39. Poulou, M., & Norwich, B. (2000). Teachers’ perceptions of students with emotional and behavioural
difficulties: Severity and prevalence. European Journal of Special Needs Education,
15(2), 171–187.
40. Robert, A. (1984). The ultimate secrets of total self-confidence. New York: Berkley Books.
41. Rosenberg, M. (1965). Society and the adolescent self-image. New Jersey: Princeton University Press.
42. Rosenberg, M. (1979). Conceiving the self. New York: Basic Books, Inc., Publishers.
43. Soykan Aysev, A. (2001). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunda tanı ve değerlendirme.
A. Soykan Aysev (Ed.), Dikkat eksikliği, hiperaktivite bozukluğu ve özgül öğrenme güçlüğü
içinde (s. 1-6). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
44. Stephenson, J., Linfoot, K., & Martin, A. (2000). Behaviours of concern to teachers in the early
years of school. International Journal of Disability, Development and Education, 47, 225–235.
45. Stornes, T., & Bru, E. (2011). Perceived motivational climates and self-reported emotional
and behavioural problems among Norwegian secondary school students. School Psychology
International, 32(4) 425–438.
46. Swanson, J.M. (2001). Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğunun değerlendirilmesi ve
sağaltımı. A. Soykan Aysev (Ed.), Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ve özgül öğrenme
güçlüğü içinde (s. 103-110). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
47. Turgay, A. (2001). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu’nda yaşam boyu değişim. A. Soykan
Aysev (Ed.), Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ve özgül öğrenme güçlüğü içinde (s.
111-132). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
48. Wheldall, K., & Merrett, F. (1989). Positive teaching in the secondary school. London: Paul
Chapman Publishing.
49. Yalaz, K. (2001). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu’nun çocuk nörolojisinde değerlendirilmesi
ve tanı yöntemleri. A. Soykan Aysev (Ed.), Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu
ve özgül öğrenme güçlüğü içinde (s. 17-22). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
50. Yalın, A., Soykan Aysev, A., Kurdoğlu, F., Erden, G., Fidan, K. ve Fidan, G. (2001). Dikkat
eksikliği hiperaktivite bozukluğunda tedavide çoklu yaklaşım konulu panel. A. Soykan Aysev
(Ed.), Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ve özgül öğrenme güçlüğü içinde (s. 185-199).
Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
51. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2000). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (2. baskı).
Ankara: Seçkin Yayıncılık San. ve Tic. A.Ş. 52. Zigler, E., Kagan, S.L., & Muenchow, S. (1982). Preventive intervention in the schools. In C.R.
Reynolds & T.B. Gutkin (Eds.), The handbook of school psycology (p. 774-795). New York:
John Wiley & Sons, Inc.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com