Buradasınız

Anasayfa » Content

Sınıf Öğretmenliği Öğretmen Adaylarının Öğretmen Yetiştirme Programındaki Derslerin Gerekliliği ve İşe Vurukluk Düzeyleri Hakkındaki Görüşleri

The Opinions of Primary Candidate Teachers Requirements and Job-Utiliy of the Courses Offered In Elementary Teacher Education Programs

Journal Name:

  • Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2015

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study is to examine the necessity and job utility of courses taking part in the elemantary education program. The research population in the 2012-2013 academic year, Pamukkale University Faculty of Education Department of Teaching Elementary School fourth-grade teacher candidates are studying in. All 300 teachers in the universe has been reached. Data was obtained using the measuring tool prepared by the researcher. The reliability coefficient was calculated as a measurement tool 0.812. Most five courses required for classroom teaching, literacy courses, teaching practice, Turkish teaching, school experiences, classroom management courses. Minimum order required courses, general physics, history of civilization, general chemistry, philosophy of education, sociology of education has lessons. The job utility most students find work teaching practice, respectively, of the courses, literacy teaching, guidance, school experience, Turkish teaching; the job utility at least that students work while explicitly courses in physics, chemistry, biology, art, education, history of civilization, scientific research methods, measurement and evaluation seems to be that.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, Sınıf Öğretmenliği’nde öğrenim gören dördüncü sınıf öğrencilerinin, dört yıl boyunca aldıkları derslerin kendi algılarına göre, sınıf öğretmenliği programında yer almasının gerekliliğini ve mesleğe başladıktan sonra bu derslerin öğretmen adaylarının mesleklerini icra etmeleri noktasında etkililiğini (işe vurukluğu) incelemektir. Araştırmanın evrenini 2012-2013 eğitim-öğretim yılında Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi İlköğretim Bölümü Sınıf Öğretmenliği Anabilim Dalı dördüncü sınıflarında öğrenim gören öğretmen adayları oluşturmaktadır. Evrende bulunan 300 öğretmen adayının tamamına ulaşılmıştır. Veriler araştırmacı tarafından hazırlanan ölçme aracı kullanılarak elde edilmiştir. Ölçme aracının güvenirlik katsayısı 0.812 olarak hesaplanmıştır. Sınıf öğretmenliği için en çok gerekli görülen beş ders, ilk okuma yazma dersi, öğretmenlik uygulaması, türkçe öğretimi, okul deneyimi, sınıf yönetimi dersleridir. En az gerekli görülen dersler sırasıyla, genel fizik, uygarlık tarihi, genel kimya, eğitim felsefesi, eğitim sosyolojisi dersleri olmuştur. Öğrencilerin en çok işe vuruk bulduğu derslerin sırasıyla öğretmenlik uygulaması, ilk okuma yazma öğretimi, rehberlik, okul deneyimi, türkçe öğretimi; öğrencilerin en az işe vuruk olduğunu belirtikleri dersler ise fizik, kimya, biyoloji, sanat eğitimi, uygarlık tarihi, bilimsel araştırma yöntemleri, ölçme ve değerlendirme olduğu görülmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-sinif-ogretmenligi-ogretmen-adaylarinin-ogretmen-yetistirme-programindaki-derslerin-gerekliligi-ise-vurukluk-duzeyleri-hakkindaki-gorusleri.pdf
  • 1
34
43
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Alkove, L. D. ve B. J. McCarty. (1992). Plain Talk: Recognizing Positivism and Constructivism in Practice. Action in Teacher Education. (ATE)- Nonthematic. 14:2, (16-22).
Bela. H. Bcnalhy. (1969). Inslructional Systems. Fearon Publishers. California, (25-34).
Brooks G.; Books , M. G. (1999). The Courage ta be Constructivist. Educational Leadership, November, (18–24).
Ceylan, S.; Demirkaya, H. (2005). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Sınıf Öğretmenliği Programı ve Program Dahilinde Sunulan Hizmetler Konusundaki Memnuniyet Düzeyleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. (146-160).
Demir, M. C. (1997). Fransa ve Türkiye’de Öğretmen Yetiştirme Uygulamalarının Karşılaştırılması. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Balıkesir Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
Demirel, Ö. (1999). Planlamadan Değerlendirmeye Öğretme Sanatı. Ankara: Pegema Yayıncılık.
Demirel, Ö. (2004). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme 7. Baskı, Pegem Yayıncılık, Ankara.
Dillon, J. & Maguire, M. (1997). Becoming A Teacher. Issues In Secondary. Buckingham: Open University Press.
Erden M. (1998). Öğretmenlik Mesleğine Giriş. İstanbul: Alkım Yayınevi.
Erdem, E. (2001). Program Geliştirmede Yapılandırmacılık Yaklaşımı. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Gökçe, E. (2003). Gelişmiş Ülkelerde Sınıf Öğretmeni Yetiştirme Uygulamaları. Eğitimde Yansımalar:VII. Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu Kitabı. (68-80).
Gürkan, T. (1993). İlkokul Öğretmenlerinin Öğretmenlik Tutumları ile Benlik Kavramları Arasındaki İlişki. Sevinç Matbası. Ankara.
Karagözoğlu, G. (2003). Eğitim Sistemimizde Öğretmen Yetiştirme Politikamıza Genel Bakış. Eğitimde Yansımalar: VII. Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu Kitabı (10-12).
Kavcar, C. (2003). Alan Öğretmeni Yetiştirme. Eğitimde Yansımalar: VII Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu Kitabı (81-89).
Kılıç, A.; Acat, A.B. (2007). Öğretmen Adaylarının Algılarına Göre Öğretmen Yetiştirme Programlarındaki Derslerin Gereklilik Ve İşe Vurukluk Düzeyi. Sosyal Bilimler Dergisi. S 17, (21-37).
Korthagen, F.A.J. (2004). In Search of the Essence of A Good Teacher: A More Holistic Approach in Teacher Education. Teaching and Teacher Education, 20, (1), 77-97.
Köseoğlu, K. (1994). İlköğretime Öğretmen Yetiştiren Kurumlarda Öğretim Elemanı Yeterliklerinin Değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Küçükahmet, L. (1992). Öğretmen Yetiştiren Kurum Öğretmenlerinin Tutumları Program Geliştirme Açısından Bir Yorum. Anadolu Üniversite Eğitim Fakültesi Yayınları, S 55.
Miron, M. (1983). What Makes A Good Teacher? Higher Education in Europe. S.8, C.2 (45-53).
Ok, A. (1991). The Determination and Admission Standarts For Teacher Training Programs a Delphi Study. Ph. D. Dissertation. METU. Ankara.
Şişman, M. (2001). Öğretmenliğe Giriş. Ankara: Pegema Yayıncılık.
Tüfekçi, S. (1999). Öğretmenlik Uygulamasının Değerlendirilmesi, D.E.Ü Buca Eğitim Fakültesi Dergisi Özel S,10 ( 211-216).
Türnüklü A. & Yıldız, V. (2002). Öğretmenlerin Öğrencilerin İstenmeyen Davranışlarıyla Başa Çıkma Stratejileri. Çağdaş Eğitim, 27(285), 32-36. YÖK. (1998). Fakülte-Okul İşbirliği. YÖK/Dünya Bankası Milli Eğitimi Geliştirme Projesi Hizmet Öncesi Öğretmen Eğitimi, Ankara: Bilkent.
Yaşar, Ş. (1998). Yapısalcı Kuram ve Öğrenme-öğretme Süreci. Vll. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Konya: Selçuk Üniversitesi (695–701).

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com