You are here

Home » Content

BAŞARILI OKUL MÜDÜRLERİNİN ÖZELLİKLERİ

The Characteristics of Successful School Principals

Journal Name:

  • Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2013

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study is to determine the common characteristics of successful school principals and then to investigate these characteristics in terms of some variables. Participants were seven successful primary school principals from different regions of Turkey. A semi-structured interview consisting of five open-ended questions was used to acquire the opinions of participants related to the characteristics of a successful school principal. Descriptive and content analysis were used to analyze the data. As a result of the analysis, characteristics such as using humor, ensuring the employees’ job satisfaction, effective communication, being idealist and self-devoted, using the powers granted to them properly, ensuring creation of a school culture and providing the best facilities available were found to be effective for school principals to be successful.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, başarılı okul müdürlerinin ortak özelliklerini belirleyip, bu özellikleri çeşitli değişkenler açısından incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Türkiye’nin farklı bölgelerinde çalışan 7 başarılı ilköğretim okul müdürü oluşturmaktadır. Bu müdürlerin, başarılı bir okul müdürünün sahip olması gereken özellikler hakkındaki görüşlerini belirlemek için 5 açık uçlu sorudan oluşan yarı yapılandırılmış bir görüşme formu kullanılmıştır. Elde edilen verilerin betimsel ve içerik analizi yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda; okul müdürlerinin başarılı olmalarında mizahı kullanma, çalışanlarının iş doyumuna sahip olmasını sağlama, etkili iletişim kurma, özverili ve idealist olma, yetkilerini uygun bir şekilde kullanma, okul kültürünün oluşmasını sağlama, uygun fiziki şartları sağlama ve mevcut kaynakları en iyi şekilde değerlendirme gibi özelliklerin ön plana çıktığı saptanmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_34109_20_pp_167-179.pdf
  • 1
167-179
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Arı, A. (2003). Taşımalı İlköğretim Uygulaması (Uşak Örneği). Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi,
23(1), 101-115.
Arnn, J. W. and Mangieri, J. (1988). Effective Leadership for Effective Schools: A Survey of
Principals’ Attitudes. NASSP Bulletin, 72(505), 1-7.
Arvasi, S. (1995). Eğitim Sosyolojisi. Burak Yayınevi, İstanbul.
Austin, G. R. and Holowenzak, S. P. (1985). An Examination of 10 Years of Research on
Exemplary Schools, in Gilbert R. Austin and Herbert Garber (ed.). Research on
Exemplary Schools, pp. 65-82. Orlando: AcademicPress.
Aytürk, N. (1999). Yönetim Sanatı. Ankara: Yargı Yayınları.
Balcı, A. (2001). Etkili Okul ve Okul Geliştirme: Kuram, Uygulama ve Araştırma (Geliştirilmiş
ikinci baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
Bingöl, D. (1997). Personel Yönetimi. İstanbul: Beta Basımevi.
Bird, T. and Little, J.W. (1985). Instructional Leadership in Eight Secondary Schools. Final
report to the National Institute of Education. Boulder, CO: Center for Action
Research, Inc.
Buluç, B. (2009). İlköğretim Okullarında Bürokratik Okul Yapısı ile Okul Müdürlerinin
Liderlik Stilleri Arasındaki İlişki. Eğitim ve Bilim, 34(152), 71-86.
Busher, H. and Barker, B. (2003). The crux of leadership: Shaping school culture by contesting
the policy contexts and practices of teaching and learning. Educational Management
Administration Leadership, 31(1), 51- 65.
Canbazoğlu S., Eroğlu B. ve Demirelli H. (2010). Okul Müdürlerinin Fen ve Teknoloji Dersine
İlişkin Çalışmalarının Değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 18(3), 759-774.
Cemaloğlu, N. (2002). Öğretmen Performansının Artırılmasında Okul Yöneticisinin Rolü. Milli
Eğitim Dergisi, Sayı: 153-154.
Çelikten, M. (2004). Bir Okul Müdürünün Günlüğü. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,
14(1), 123-135.
Edmonds, R. R. (1979). Effective Schools for The Urban Poor. Educational Leadership, 37, 15-
27.
English, F.W. and Hill, J. C. (1990). Restructuring: The Principal and Curriculum Change. A
report of the NASSP curriculum council. National Association of Secondary School.
Fullan, M. (2002). The Change Leader. Educational Leadership, 59(8), 16-21.
Gümüşeli, A.İ. (1996). İlköğretim okulu müdürlerinin öğretim liderliği davranışları. III. Eğitim
Bilimleri Kongresinde Sunulmuş Bildiri.
Gümüşeli, A. İ. (2001). Çağdaş Okul Müdürünün Liderlik Alanları. Kuram ve Uygulamada
Eğitim Yönetimi, 28, 531-548.
Griffin, M. S. (1993). Instructional Leadership Behaviours of Catholic Secondary School
Principals. Doctoral Dissertation. The University of Connecticut.
Hallinger, P. and Murphy, J. (1986). The Social Context of Effective Schools. American Journal
of Education, 94(5), 328-355.
Koonce, W. J., III (1997). The relationship between principals’ humor styles and school climate
in elementary schools. Doctoral dissertation, George Washington University
(Dissertation Abstracts International, 58, 1522).
Levine, D. U. and Lezotte, L. W. (1990). Unusually Effective Schools. A Review and Analysis of
Research and Practice. UW-Madison: The National Center for Effective Schools.
Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 20 (2013) 167-179 179
Lipham, J. (1981). Effective principal, effective school. Reston, VA: National Association of
Secondary School Principals.
Little, J. W. and Bird, T. (1987). Instructional leadership close to the classroom in secondary
schools. In W. Greenfield. (Ed.) Instructional leadership: Concept, issues and
controversies. Boston: Allyn & Bacon. pp. 119-138.
Merriam, S. B. (1998). Qualitative Research and Case Study Applications in Education. San
Francisco: Jossey-Bass Publishers.
Milas, M. B. and Huberman, A. M. (1994). An Expanded Sourcebook: Qualitative Data
Analysis, 2nd edition, Thousand Oaks, CA: Sage.
Myrick, R. D. (2003). Developmental Guidance and Counselling: A Practical Approach (4th
Ed.). USA: Educational Media Corporation.
O’Connor, P. J. (2002). Administrative support of counselling programs: Defining it and
measuring it. Journal of College Admission, 177(1), 13-19.
Özdil, İ. (1973). Eğitimde Yeniliğe Doğru. Ankara: Mesleki ve Teknik Öğretim Kitapları.
Peterson, K. D. and Deal, T. E. (1998). How leaders influence the culture of schools,
Educational Leadership, 56: 28–30.
Pierson, P. R. and Bredeson, P. V. (1993). It’s not just a laughing matter: school principals’ use
of humor in interpersonal communications with teachers, Journal of School
Leadership, 3: 522–533.
Recepoğlu E. (2008). Okul Müdürlerinin Mizah Yeteneğinin Öğretmenlerin İş Doyumlarına
Etkisi. Eğitim ve Bilim, 33(150), 74-86.
Şahin-Fırat, N. (2010). Okul müdürü ve öğretmenlerin okul kültürü ile değer sistemlerine ilişkin
algıları. Eğitim ve Bilim, 35(156), 71-83.
Schoderbek, P. P., Cosier, R. A. and Aplin J. C. (1991). Management, Harcourt Brace
Jovanovich Publishers: USA.
Taymaz, H. (1986). Okul Yönetimi ve Yönetici Yetiştirme. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri
Fakültesi Dergisi, 19(1), 123-135.
Williams, R. A. (1994). The perceived value of administrator humor to school climate. Doctoral
dissertation, Vanderbilt University (Dissertation Abstracts International, 55, 2246).
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara:
Seçkin Yayınları.
Yılmaz, K. (2011). Okul yöneticilerinin mizah tarzlarının çeşitli değişkenler açısından
incelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 27-44.
Yin, R. K. (1994). Case Study Research Design and Methods. SAGE Publications.
Yousef, D. A. (1998). Satisfaction with job security as a predictor of organizational commitment
and job performance in a multicultural environment. International Journal of
Manpower, 19(2): 184–194.
Ziegler, V. and Boardman, G. (1986). Humor: the seventh sense in leadership. National Forum
of Educational Administration and Supervision, 2(2), 11–15

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com